Όμως 10.000.000 διαγνωστικά τεστ, για μία θεωρητική κάλυψη ολόκληρου του πληθυσμού, που θα έδινε οριστική και πλήρη λύση στο πρόβλημα, με κόστος 4 € ανά εξέταση, κοστίζουν μόλις 40.000.000 €. Εντούτοις, η ελληνική κυβέρνηση ξόδεψε περίπου τα ίδια ποσά ως μπόνους για τους καναλάρχες, απλώς για να προπαγανδίσουν το «μένουμε σπίτι», και στους κλινικάρχες, για να διαθέσουν τις κλίνες ΜΕΘ, μάλιστα με χρέωση διπλάσια από αυτήν προ της πανδημίας. Στην πραγματικότητα, δεν θα χρειαζόταν καν η εξέταση ολόκληρου του πληθυσμού, αλλά μία καλή στατιστική κάλυψη με ένα ευρύ πανελλήνιο αντιπροσωπευτικό δείγμα, πράγμα που θα μείωνε το απαιτούμενο κόστος ακόμα και στο ένα δέκατο, ή και λιγότερο, αυτού που αναφέρουμε εδώ.
Όμως στη μία περίπτωση το κόστος θα ήταν αυτό και μόνο για το σύνολο της οικονομίας (συν το κόστος της δειγματοληψίας και τα συμπαρομαρτούντα), ποσό ασήμαντο από δημοσιονομικής απόψεως, ενώ στη δεύτερη αποτελεί απλώς έναν μποναμά σε κομματικούς ή ταξικούς φίλους της κυβέρνησης, που θα επιφέρει ένα βαρύτατο δημοσιονομικό κόστος, της τάξης του 35% του ΑΕΠ, σύμφωνα με την πρόσφατη έκθεση του ΟΟΣΑ [8]. Προφανέστατα, λοιπόν, δεν είναι το οικονομικό κόστος που αποτελεί τροχοπέδη στη λήψη των αναγκαίων μέτρων.
Του Όττο
Εισαγωγή
Από τις πρώτες ημέρες εμφάνισης της επιδημίας του κορωνοϊού SARS-CoV-2, ιδιαίτερα όμως από την ημέρα που αυτός χτύπησε και τη δική μας πόρτα, έχω προσπαθήσει να εξηγήσω σε φίλους και γνωστούς, δια ζώσης ή διαδικτυακά, ότι ο ιός αυτός δεν μπορεί να είναι τεχνητά κατασκευασμένος, ένα εργαστηριακό προϊόν βιολογικού πολέμου, όπως πολλοί διατείνονται. Υπάρχουν γι’ αυτό πολλοί λόγοι, τους οποίους έχω επεξηγήσει εκτενώς σε άλλα κείμενα και σχόλια και δεν θα ήθελα να επαναλάβω εδώ. Θα πω μόνο ότι οι γνώσεις που έχω συγκεντρώσει στα χρόνια ενασχόλησής μου με τον χώρο της βιοϊατρικής, και ειδικά της ιολογίας, αποκλείουν ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Διαβάστε τη συνέχεια »
