Ρόλο Κράμερ εναντίον Κράμερ υποδύεται η κυβέρνηση με το νέο φορολογικό νομοσχέδιο. Νέα Δημοκρατία, ΠΑΣΟΚ και Δημοκρατική Αριστερά διαφωνούν με ρυθμίσεις του νομοσχεδίου του υπουργείου οικονομικών! Στο επίκεντρο των ενστάσεων που θέτουν οι κυβερνητικοί εταίροι στον υπουργό τους είναι η αντιμετώπιση των τέκνων ως τεκμήρια για τους φορολογούμενους! Ενώ οι αναλύσεις προεκτείνουν το θέμα και τονίζουν ότι το νέο φορολογικό νομοσχέδιο θα βάλει σε δοκιμασία τις αντοχές της κυβέρνησης και της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας.
Όπως και να έχει το πράγμα ένα είναι βέβαιο. Έχουμε ένα ακόμα κοινωνικά και ταξικά άδικο φορολογικό νομοσχέδιο. Ένα ακόμα μέτρο απροκάλυπτης ληστείας για μεσαία και κατώτερα εισοδήματα. Ένα ακόμα «προαπαιτούμενο» για τις δόσεις του δανείου της τρόικας, ένα ακόμα «προαπαιτούμενο» που κάνει τους φτωχούς φτωχότερους.
Επί τρία χρόνια προβλήθηκε αρκετές φορές ως επιχείρημα η αδυναμία καταπολέμησης της φοροδιαφυγής ως αιτία των μειώσεων των δαπανών, δηλαδή των μισθών, των συντάξεων και των κοινωνικών παροχών και το θέμα αυτό χρησιμοποιήθηκε ως εργαλείο για να καλλιεργείται κλίμα κοινωνικής εχθρότητας μεταξύ των εργαζομένων και των ελευθέρων επαγγελματιών.
Επί τρία χρόνια προβλήθηκε ως επιχείρημα η «πελατειακή» και «αναποτελεσματική» δημόσια διοίκηση και η παντελής έλλειψη αποδοτικότητας των φοροελεγκτικών μηχανισμών ως αιτία της μη είσπραξής των φόρων και το θέμα αυτό χρησιμοποιήθηκε για να δικαιολογείται η στοχοποίηση των δημοσίων υπαλλήλων.
Επί τρία χρόνια ο υδραυλικός, ο ταβερνιάρης, ο ηλεκτρολόγος δέχονται καταιγιστικά πυρά και για τη φοροδιαφυγή των μεγάλων επιχειρήσεων δε γίνεται κουβέντα.
Επί τρία χρόνια προσπαθούν να μας κάνουν πλύση εγκεφάλου πως πρέπει να μειωθούν οι φορολογικοί συντελεστές των μεγάλων επιχειρήσεων στο όνομα της ανάπτυξης, της προσέλκυσης επενδύσεων και κατά συνέπεια της διατήρησης και δημιουργίας θέσεων απασχόλησης.
Επί τρία χρόνια ακούμε ένα συνεχές ευχολόγιο για την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και για την ανάγκη ενός δίκαιου, απλού και σταθερού φορολογικού συστήματος.
Επί τρία χρόνια ακούμε για λίστες με φοροφυγάδες και μεγαλοκαταθέτες στο εξωτερικό και τίποτα δε γίνεται.
Επί τρία χρόνια οι εργοδότες μας τα παίρνουν απ’ τη μια τσέπη κόβοντας μισθούς και το κράτος μας τα παίρνει απ’ την άλλη βάζοντας φόρους.
Τελικά τι συμβαίνει με το φορολογικό σύστημα και «με τον ήλιο τα μπάζω, με τον ήλιο τα βγάζω. Τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε;».
Η απάντηση είναι αρκετά απλή αλλά δεν είναι εύκολη. Το φορολογικό χρησιμοποιείται για μια βίαιη αναδιανομή του πλούτου, συνεισφέροντας στην συνολική πολιτική μείωσης του λαϊκού εισοδήματος που συντελείται μέσω των μειώσεων σε μισθούς, συντάξεις, κοινωνικές παροχές κλπ. Είναι ένα ακόμα εργαλείο και όχημα για τη μεταφορά των βαρών της κρίσης στους κοινωνικά αδύναμους, ένα ακόμα εργαλείο για να κρατά στο απυρόβλητο όσους δημιούργησαν την κρίση και κερδίζουν απ’ αυτή. Και αυτοί είναι όσοι συσσώρευσαν αμύθητο πλούτο και κέρδη. Οι φορολογικές μεταρρυθμίσεις της τελευταίας τριετίας είναι ένα ακόμα εργαλείο για να τους κάνουν πλουσιότερους και πιο κερδοφόρους.
Η εξυπηρέτηση αυτών των συμφερόντων απ’ τη μεριά των κυβερνώντων κάνει ανούσιες διακηρύξεις και ευσεβείς πόθους τη «φορολογική δικαιοσύνη».
Αν κάτι λείπει για να έχουμε ένα σταθερό, απλό και δίκαιο φορολογικό σύστημα είναι να ξέρουμε ποιος έχει, τι έχει και που. Και αυτό πρωτίστως προϋποθέτει έλεγχο των κεφαλαίων, του χρήματος, των καταθέσεων. Και αυτό δε μπορεί να γίνει με τίποτα όσο δεν κρατικοποιείται το τραπεζικό σύστημα. Είναι ο μόνος τρόπος για να ελέγξεις σε ποιες θυρίδες και σε ποιους λογαριασμός βρίσκεται ο πλούτος και τις κινήσεις που κάνει.
Όσο οι τράπεζες είναι σε ιδιωτικά χέρια, οι «έχοντες και κατέχοντες» θα καλύπτονται απ’ το τραπεζικό απόρρητο και τις δαιδαλώδεις διαδικασίες «ελέγχου» και κατά συνέπεια η φορολογική δικαιοσύνη θα μένει ένα αδειανό πουκάμισο. Όσο οι τράπεζες εν τέλει είναι στα χέρια αυτών των ίδιων των μεγάλων φοροφυγάδων θα ισχύει το «κόρακας κοράκου μάτι δε βγάζει».
Με λίγα λόγια όποιος θέλει να χτυπήσει τη φοροδιαφυγή και να επιβάλλει φορολογική δικαιοσύνη ας ξεκινήσει απ’ την κρατικοποίηση των τραπεζών. Αλλιώς θα χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα …μπροστά στο γκισέ της εφορίας.
ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ 
Σχολιάστε