Η βομβιστική επίθεση στο εμπορικό κέντρο The Mall όχι μόνο κυριαρχεί στην επικαιρότητα ως η πιο σοβαρή είδηση αλλά όπως όλα δείχνουν γίνεται καταλύτης πολιτικών ζυμώσεων και εξελίξεων. Τουλάχιστον τέτοιες φαίνεται να είναι οι προθέσεις των «εμπνευστών» της. Προηγήθηκαν οι καταδρομικές επιχειρήσεις των ΜΑΤ για την εκκένωση χώρων που τελούσαν υπό κατάληψη για δεκαετίες, από αναρχοαυτόνομους και αντιεξουσιαστές. Ακολούθησαν οι εμπρηστικές επιθέσεις με γκαζάκια σε σπίτια μεγαλοδημοσιογράφων, κτιρίων οργανισμών και πολιτικών και φτάσαμε στην ένοπλη επίθεση με καλάσνικοφ στα κεντρικά γραφεία της ΝΔ για να καταλήξουμε την Κυριακή στις 20 Ιανουαρίου στους δύο τραυματίες από έκρηξη στο εμπορικό κέντρο συμφερόντων Λάτση.
Απ’ τις γιορτές και μετά ξεδιπλώνεται μια πολύμορφη ιδεολογική και πολιτική παρέμβαση απ’ την άρχουσα τάξη με όχημα τη διασπορά φόβου. Η κυβέρνηση και τα φιλικά σ’ αυτή ΜΜΕ προβάλουν το επιχείρημα της αναβίωσης της «βαριάς τρομοκρατίας» στην Ελλάδα. Απ’ την πρώτη στιγμή ζητήθηκε ως συνήθως «απόλυτη καταδίκη της βίας απ’ όπου και αν προέρχεται» και «χωρίς συμψηφισμούς και μισόλογα» και εκ πρώτης όψεως φαίνεται να ασκείται μια πίεση προς το ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος δέχεται μια επίθεση «γκαιμπελικής» έμπνευσης απ’ τους κυβερνώντες. Ωστόσο είναι κάτι παραπάνω από προφανές πως τόσο η στόχευση της κυβέρνησης, όσο και αντικειμενικά αυτό που συμβαίνει ξεπερνάει το συγκεκριμένο κόμμα και τον πολιτικό χώρο που εν γένει εκφράζει.
Βαθύτερος στόχος αυτής της ιδεολογικής επίθεσης, οι φορείς της οποίας έχουν κατανείμει και τους ρόλους είναι η ίδια η κοινωνία και κυρίως η παρεμπόδιση διεργασιών που κινούνται σε ριζοσπαστική κατεύθυνση. Ο ΣΥΡΙΖΑ απλώς στη συγκεκριμένη στιγμή είναι ο αποδέκτης αυτής της κοινωνικής κινητικότητας και πολιτικά εμφανίζεται ως το αντίπαλο δέος στην κυβερνητική πλευρά. Η βομβιστική επίθεση στο The Mall που αποτελεί αναμφισβήτητα μια διαφορετική ποιοτικά περίπτωση απ’ τις προηγούμενες τρομοκρατικές ενέργειες, και φτιάχνει κλίμα επικείμενης ενέργειας στην οποία θα χυθεί αίμα και θα υπάρξουν νεκροί, αποδεικνύει του λόγου το αληθές. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ σημείωσε ότι δε φτάνει μόνο η καταδίκη απ’ τα πολιτικά κόμματα του συνταγματικού τόξου αλλά η καταδίκη της βίας απ ‘την ίδια την κοινωνία, ενώ ο υπουργός Δημόσιας Τάξης ξεπέρασε τα εσκαμμένα και υποστήριξε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ σε ορισμένες εκφάνσεις της βίας δείχνει ανοχή γιατί δεν μπορεί να ξεπεράσει απ’ τη μια στιγμή στην άλλη τις καταβολές του καθώς τώρα είναι «σε μια φάση μετάβασης στη νομιμότητα»! Του συλλογισμού (;) αυτού είχε προηγηθεί ολόκληρη «ανάλυση» που κάτω υπό το γενικό όρο ανομία ενέτασσε τα πάντα που δεν είναι αρεστά στην καθεστηκυία τάξη και θεωρούσε την τρομοκρατία ως ανώτατο στάδιο της ανομίας!!!
Το ακόμα πιο ενδιαφέρον είναι η προσπάθεια που γίνεται να δοθεί αριστερό ή έστω «ακροαριστερό» πρόσημο στην τρομοκρατία και απ’ την άποψη αυτή είναι εξίσου ενδιαφέρουσα η στημένη όπως φάνηκε συνέντευξη στον Γιάννη Πρετεντέρη του Νίκου Δένδια τη Δευτέρα το βράδυ στο MEGA. Εδώ αρχίζουν οι δεύτερες σκέψεις για όσους έχουν δει την ανακοίνωση της Χρυσής Αυγής σχετικά με την επίθεση στο The Mall. Γράφει «Οι αριστεροί τρομοκράτες έδειξαν σήμερα το αληθινό δολοφονικό τους πρόσωπο, στρεφόμενοι κατά της κοινωνίας και τραυματίζοντας αθώους συμπολίτες μας» και καλούσε την κυβέρνηση «να αφήσει τα ευχολόγια και τις λεκτικές καταδίκες» και να προβεί σε συλλήψεις. Είναι η πρώτη φορά που γίνεται λόγος για αριστερή τρομοκρατία μετά από χρόνια με αυτό τον απροκάλυπτο τρόπο. Μάλιστα αυτό το ρόλο τον αναλαμβάνει η νεοναζιστική Χρυσή Αυγή. Τα ερωτήματα αρχίζουν και γίνονται υποψίες πλέον αν κανείς παρακολουθήσει ότι για κάποιο περίεργο λόγο περιστατικά ρατσιστικής βίας που αποδεδειγμένα έχουν αποφέρει νεκρούς δε θεωρούνται «βαριά τρομοκρατία» και η Χρυσή Αυγή δεν έχει τύχει των επιθέσεων της κυβέρνησης ούτε κατ’ ελάχιστο σαν αυτές που δέχεται ο ΣΥΡΙΖΑ και γενικά η Αριστερά. Εδώ οι συμπτώσεις αρχίζουν και γίνονται κραυγαλέες. Σε παράλληλο χρόνο με το The Mall είχαμε τη δολοφονία του Πακιστανού στα Πετράλωνα από δύο τύπους που φέρονται να σχετίζονται με τη Χρυσή Αυγή. Το θέμα πήγε στα πολύ μαλακά από την άποψη του τηλεοπτικού χρόνου και των διαστάσεων που έλαβε. Γιατί άραγε;
Είναι κάτι παραπάνω από σαφές ότι η ενορχηστρωμένη επίθεση συνολικά στην Αριστερά με πρόσχημα την τρομοκρατία έχει ως καλά ενορχηστρωμένη και μοιρασμένους τους ρόλους. Είναι επίσης σαφές απ’ αυτά, ότι τα περί πολιτικών δυνάμεων του δημοκρατικού και συνταγματικού τόξου που πρέπει να καταδικάσει τη βία και λοιπές επικλήσεις των κυβερνώντων είναι σκέτη υποκρισία καθώς προτιμούν να βρίσκονται στην ίδια όχθη με τη Χρυσή Αυγή, αρκεί να ανακόψουν την εκλογική και όχι μόνο δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ.
Σύμφωνα με τους Μαρξιστές και τους Κομμουνιστές «Αριστερά της Αριστεράς είναι η Άκρα Δεξιά», δηλαδή το παρακράτος είναι το μακρύ χέρι του κράτους και των μυστικών του υπηρεσιών. Υπάρχουν πολλές ενδείξεις γι’ αυτό και σε κάθε περίπτωση ας κρατήσουμε την ουσία των όσων είπε προ ημερών ο Μανώλης Γλέζος στη βουλή για φίλιες δυνάμεις προς τη Δεξιά…
Εκείνο πάντως που καθίσταται βέβαιο είναι πως η κυβέρνηση απ’ την τρομοκρατία του «δε θα έχουμε καύσιμα, τρόφιμα και φάρμακα, ούτε μισθούς και συντάξεις αν βγούμε απ’ το ευρώ και πάμε στη δραχμή» περνάει τώρα στην ανοιχτή τρομοκρατική δράση η ίδια, καθώς όλα αυτά μας τα στερεί και με το παραπάνω ενόσω είμαστε και στο όνομα του ευρώ. Δεν έχει περιθώρια άλλης λεκτικής βίας και ιδεολογικής τρομοκρατίας. Εδώ το λόγο έχουν κυριολεκτικά οι βόμβες. Είναι τυχαίο που η Χρυσή Αυγή την καλούσε να αφήσει τα ευχολόγια και τις λεκτικές καταδίκες των Αριστερών Τρομοκρατών;
ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ 
Σχολιάστε