Για το ζήτημα της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης της χώρας μας

Το ζήτημα του ιμπεριαλισμού – εξάρτησης είτε μπαίνει στα ψιλά είτε αποσιωπάται εντελώς

Θανάσης Τσιριγώτης

Εισαγωγή

 

«Δεν πρέπει ν’ απορούμε που οι οπαδοί του ελεύθερου εμπορίου δεν μπορούν να καταλάβουν πως μπορεί μια χώρα να πλουτίζει σε βάρος μιας άλλης, αφού αυτοί οι ίδιοι οι κύριοι δεν θέλουν πια να καταλάβουν πως, στο εσωτερικό μιας χώρας, μια τάξη μπορεί να πλουτίζει σε βάρος μιας άλλης τάξης»

(Κ. Μαρξ, Αθλιότητα της Φιλοσοφίας, σελ. 203, εκδ. Αναγνωστίδη)

Και ακόμα «στην περίπτωση αυτή (σ.σ. αναφορά στον Ρικάρντο) η πλουσιότερη χώρα εκμεταλλεύεται την φτωχότερη ακόμη κι αν η δεύτερη κερδίζει από την ανταλλαγή»

(Κ. Μαρξ, Θεωρίες για την Υπεραξία)

 

Αναφερθήκαμε επίτηδες στον Κ. Μαρξ γιατί κατά την περίοδο των πρόσφατων εκλογών ακούσαμε από τους «αντικαπιταλιστές μας» πως το μ-λ κίνημα επιμένει ιδιαίτερα στον λενινισμό και «ξεχνάει» τον πατριάρχη του κομμουνιστικού κινήματος.

Είναι αλήθεια ότι η προεκλογική εκστρατεία, προπαγάνδα και διαφώτιση του Μ-Λ ΚΚΕ είχε έναν αντιδημοφιλή χαρακτήρα, αφού είμαστε οι μόνοι που όχι μόνο υπερασπίσαμε το ζήτημα της ανεξαρτησίας της χώρας μας αλλά υποβάλαμε τη θέση πως η Ελλάδα μπορεί και πρέπει να υπάρξει έξω από την ιμπεριαλιστική ΕΕ.

Σ’ όσους αμφιβάλλουν για του λόγου το αληθές παραπέμπουμε στα εκλογικά υλικά των ΚΚΕ – Ανταρσύα, όπου το ζήτημα του ιμπεριαλισμού – εξάρτησης είτε μπαίνει στα ψιλά είτε αποσιωπάται εντελώς. Η θεωρία της εξάρτησης θα βρίσκεται για πολύ καιρό στο επίκεντρο αντιπαραθέσεων, ο ιμπεριαλισμός το ίδιο.

Το βασικό όμως είναι πως η αποδοχή ή η απόρριψη της κρίσιμης θεωρίας γεννάει αντίστοιχα καθήκοντα. Η συγκεκριμένη κατάσταση χρειάζεται ανάλογα εργαλεία και φυσικά «αποψούλες» σαν του Γ. Μηλιού (ΣΥΡΙΖΑ) πως η Ελλάδα ήταν ιμπεριαλιστική πριν το …1821 είτε λειτουργούν ως οικονομικά ανέκδοτα είτε γράφονται για να κρυφτεί μια βαθιά φιλοευρωπαϊκή και φιλοϊμπεριαλιστική πολιτική.

Οι εκλογές, δηλαδή η πολιτική αντιπαράθεση, έφεραν στην επιφάνεια όλη τη γραμμή της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης και είναι τιμή για το κόμμα μας που όχι μόνο κατανόησε το βάθος της αλλά το κρατάει ψηλά στη σημαία του.

Ακόμα και σε κόντρα με συναγωνιστές που παίρνουν λάθος δρόμο και γοητεύονται από τους μύθους της ισχυρής Ελλάδας.

ΚΚΕ: Κριτική εκ των έσω  

Στο 19ο συνέδριο του ΚΚΕ το οποίο επισημοποίησε την απόρριψη του ιμπεριαλισμού και την υιοθέτηση  τροτσκιστικών –τάχα αντικαπιταλιστικών θέσεων- ο Β. Καλαματιανός (ΚΟΒ Ευαγγελισμού) επισημαίνει:

Το 15ο συνέδριο του ΚΚΕ εκτιμά πως ο ελληνικός καπιταλισμός βρίσκεται στο τελευταίο στάδιο ανάπτυξής του, στην κρατικομονοπωλιακή βαθμίδα. Η Ελλάδα βρίσκεται σε ενδιάμεση και εξαρτημένη θέση στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα. Αυτές οι εκτιμήσεις ήσαν σωστές. Έγιναν αλλαγές; Ασφαλώς. Ας δούμε τις κυριότερες:

– Ένταξη της χώρας στο ευρώ με αποτέλεσμα την κατάργηση του εθνικού νομίσματος, αύξηση  εισαγωγών και τιμών, ακρίβεια.

– Σύνοδος του ΝΑΤΟ το 1999 και απόφαση να παρεμβαίνει όπου θίγονται τα συμφέροντά του…

– Ο βιομηχανικός τομέας πέφτει από το 21% του ΑΕΠ στο 17%. Οι υπηρεσίες (ο τριτογενής τομέας) ανέβηκαν από το 75% στο 79% του ΑΕΠ.

– Η τρόικα επιβάλλει πολιτικές και τοποτηρητές.

Εκτιμώντας αυτές τις εξελίξεις φαίνεται ότι η εξάρτηση βάθυνε, μεγάλωσε, έγινε πιο άμεση. Όμως σε αντίθεση με την πραγματικότητα οι θέσεις (σ.σ. του 19ου συνεδρίου του ΚΚΕ) διαπιστώνουν πως η χώρα «παραμένει σ’ ενδιάμεση θέση στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα». Θεωρώ ότι είναι σοβαρό λάθος της ΚΕ του ΚΚΕ η έμμεση αλλά σαφής προσπάθεια ταύτισης του καπιταλιστικού συστήματος με τον ιμπεριαλισμό, πως κάθε καπιταλιστική χώρα είναι λίγο-πολύ ιμπεριαλιστική…… Μια ιμπεριαλιστική χώρα έχει αναπτυγμένη οικονομία, εξαγωγή κεφαλαίων, πολεμική και πολιτική μηχανή επιβολής σε άλλες χώρες»

Είναι ο παραπάνω φίλος του Μ-Λ ΚΚΕ; Ασφαλώς όχι. Αλλά από ό,τι φαίνεται διαθέτει δυο δράμια μυαλό και διάβασε πέντε αράδες από τον Λένιν. Μαζί του και δεκάδες μέλη και στελέχη του ΚΚΕ όπου ύστερα από την παλινόρθωση του καπιταλισμού στις σοσιαλιστικές χώρες «έφαγαν» στο κεφάλι μία δεύτερη κεραμίδα. Αυτήν που επέβαλε η τωρινή ηγεσία του ΚΚΕ. Αλλοπρόσαλλα, αστήρικτα και αντιλενινιστικά.

Ελλάδα – Γερμανία: Αλληλεξάρτηση;

Το 1910, λίγο πριν την έναρξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου ο Φρ. Νόιμαν, εκπρόσωπος του γερμανικού μιλιταριστικού πνεύματος, δηλώνει:

«Χρειαζόμαστε γη, οπουδήποτε στην υφήλιο, για να παραχθεί το ένα τρίτο, τουλάχιστον, του ψωμιού μας με τον ιδρώτα κάποιων ανθρώπων. Χρειαζόμαστε εδάφη στους τροπικούς όπου θα καλλιεργούνται για εμάς καφές, ρύζι, βαμβάκι, εσπεριδοειδή. Χρειαζόμαστε στέπες για δέρμα και μαλλί.»  Η Γερμανία, χώρα ιμπεριαλιστική, χρειαζόταν τον πόλεμο.

Το 2010 η Γερμανία έχει εντός ζώνης ευρώ εμπορικό πλεόνασμα 61,84 δις ευρώ και 140 δις ευρώ παγκοσμίως και η ισχυρή Ελλάδα της αλληλεξάρτησης των κουφιοκεφαλάκηδων -13,14 δις ευρώ αρνητικό ισοζύγιο εντός ευρωζώνης και -21,00 δις ευρώ παγκοσμίως.  Ταυτόχρονα, για να μην αδικήσουμε τους αριθμούς, που τόσο αγαπούν οι μεταπτυχιακοί αντικαπιταλιστές μας:

Στην Ελλάδα δραστηριοποιούνται περίπου 130 γερμανικά μεγαθήρια τα οποία απασχολούν 19.000 άτομα, πραγματοποιώντας ετήσιο τζίρο της τάξεως των 6,5 δις €. Στις τηλεπικοινωνίες η γερμανική Deutsche Telecom, ελέγχει συνολικά τον «γίγαντα» ΟΤΕ (30%). Η γερμανική  Hochtief ελέγχει τον διεθνή αερολιμένα Αθηνών σε ποσοστό 40% με σύμβαση που φτάνει ως το …2030. Η Hochtief έχει παράλληλα εκφράσει επίσημα το ενδιαφέρον της να αναλάβει το management και την κατασκευή του νέου αεροδρομίου στο Καστέλι της Κρήτης, καθώς και τη διαχείριση του αεροδρομίου «Μακεδονία» της Θεσσαλονίκης.

Το 1997 η SIEMENS υπέγραψε 13 συμφωνίες για τον έλεγχο του ΟΣΕ, ενώ στη «βαριά βιομηχανία» του τουρισμού οι τουρ οπερέιτορ της TUI, αφού εξαγοράζουν μισοτιμής ξενοδοχεία και γη, ελέγχουν το 40% των τουριστών που έρχονται στη χώρα μας.

Σύμφωνα με στοιχεία του Συνδέσμου Εισαγωγέων Αυτοκινήτων στη χώρα μας το 2009 πωλήθηκαν 220.548 Ι.Χ. από τα οποία οι 62.267 ήσαν πωλήσεις εταιρειών γερμανικών συμφερόντων. Τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά ανήκουν από το 2005 στην Thyssen Krupp, η οποία αναλαμβάνει έργα για το Πολεμικό Ναυτικό (υποβρύχια), ενώ παράλληλα έχει εκκρεμότητες και με την παράδοση βαγονιών στον ΟΣΕ. Στους προμηθευτές του Ελληνικού Στρατού σε άρματα μάχης ανήκει, εδώ και αρκετά χρόνια, η Krauss-Maffei Wegmann.

O χώρος του φαρμάκου ελέγχεται με τις μεγάλες γερμανικές φαρμακοβιομηχανίες όπως οι θυγατρικές της Novartis με πωλήσεις 250 εκατ. € και 461 άτομα προσωπικό, η Boehringer Ingelheim (με 365 εργαζομένους), η Bayer με τζίρο περίπου 200 εκατ. €, η οποία απασχολεί περίπου 350 εργαζομένους.

Στα αυτοκίνητα, σύμφωνα με στοιχεία του Συνδέσμου Εισαγωγέων Αντιπροσώπων Αυτοκινήτων (ΣΕΑΑ), κατά την περσινή χρονιά, 1 στα 3 νέα αυτοκίνητα που ταξινομήθηκαν (33,5%) ήταν γερμανικής προέλευσης. Ειδικότερα, οι ταξινομήσεις για 10 μάρκες αυτοκινήτων που ανήκουν στην ιδιοκτησία γερμανικών αυτοκινητοβιομηχανιών (π.χ. Opel, Volkswagen, Mercedes, BMW, Audi κ.ά.) ανήλθαν το 2007 σε 93.710 επί συνόλου 279.794 ταξινομήσεων.

Στο Εμπόριο, οι Γερμανοί έχουν κάνει αισθητή την παρουσία τους σε αγορές που αφορούν το ευρύ καταναλωτικό κοινό, όπως είναι π.χ. ο όμιλος Metro Group, που δραστηριοποιείται ήδη στην Ελλάδα μέσω της αλυσίδας «cash & carry», «Μakro Ελλάς» και της «Μedia Μarkt» ενώ στα υπερ-καταστήματα δεσπόζει η παρουσία της «Ρraktiker».

Στον χώρο των καλλυντικών δραστηριοποιείται ήδη με επιτυχία ο όμιλος Henkel (με περισσότερους από 380 εργαζομένους), στον οποίο ανήκουν η Rilken και η Schwarzkopf.

Σε ό,τι αφορά στον ενεργειακό κλάδο, η διοίκηση της ΔΕΗ εκτιμάται ότι θα εγκρίνει τελικά τη συμφωνία με τη RWE που αφορά στις νέες μονάδες που θα κατασκευαστούν από την ελληνική εταιρεία. Στον κλάδο δραστηριοποιούνται οι ΕΟΝ, EnBW Energie Baden-Wuerttemberg AG, Siemens και Enercon. Στον ευρύτερο τομέα των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας δραστηριοποιούνται και άλλες γερμανικές εταιρείες όπως π.χ. η Enercon και η Nordex, αλλά και κατασκευαστές ανεμογεννητριών όπως είναι η Siemens.

Στις τηλεπικοινωνίες, ΟΤΕ και Cosmote, όπως όλα δείχνουν, θα βρεθούν σύντομα υπό το μάνατζμεντ της Deutsche Telekom. Στον ευρύτερο τομέα των Τηλεπικοινωνιών δεσπόζει η παρουσία της Siemens.

 Στο χρηματοπιστωτικό τομέα η Deutsche Bank ετοιμάζεται να παρέμβει δυναμικά στην ντόπια αγορά, ενώ στις Ασφάλειες ξεχωρίζει η Allianz και ο όμιλος Ergo μέσω των θυγατρικών Victoria και D.A.S. Ηellas.

H γνωστή εταιρεία ταχυμεταφορών DHL που ανήκει στην Deutsche Telepost., ενδέχεται να προχωρήσει στην εξαγορά της «ΕΛΤΑ Ταχυμεταφορές». Η DHL εξυπηρετεί στην χώρα μας πάνω από 10.000 επιχειρήσεις και ιδιώτες με προσωπικό πάνω από 450 άτομα.

Αυτή είναι η εικόνα των εγκατεστημένων ή υπό εγκατάσταση γερμανικών μονοπωλίων, ο τζίρος των οποίων δεν περιλαμβάνεται στο Εμπορικό Ισοζύγιο της χώρας. Έναντι αυτών των μεγαθηρίων, ο ελληνικός…ιμπεριαλισμός δεν διαθέτει ούτε ένα δικό του αντίστοιχο μονοπώλιο, ώστε να δικαιολογούνται οι σχέσεις αλληλεξάρτησης! Αντίθετα, η χώρα μας εξάγει στη Γερμανία, φέτα, ροδάκινα, μπλούζες από συνθετικές ίνες, σταφύλια νωπά, πλάκες από κράμα αργιλίου, φάρμακα «θεραπευτικά», καρπούς του γένους capsicum (διάβαζε: καυτερές πιπεριές), σύρματα και καλώδια, ψαρικά διάφορα, κλπ. προϊόντα της ελληνικής γης ή της ελαφριάς βιομηχανίας, επικαλούμενη σοβαροφανείς σχέσεις ισοτιμίας!

Με μοναδικό …..αντίπαλον δέος τους Γάλλους, οι μεγάλοι γερμανικοί όμιλοι έχουν ήδη πάρει θέσεις ισχύος σε όλους τους καίριους κλάδους της ελληνικής οικονομίας, ενώ το τελευταίο διάστημα επιχειρούν, με τις… ευλογίες της κυβέρνησης, να αποκτήσουν το πάνω χέρι στους τομείς των Τηλεπικοινωνιών, της Ενέργειας αλλά και των Μεταφορών. Οι μεγάλοι άμεσοι στόχοι εξαγοράς ή στρατηγικής συνεργασίας δεν είναι άλλοι από τον ΟΤΕ, τη ΔΕΗ και τα Ελληνικά Ταχυδρομεία.

Αξίζει εδώ να σημειώσουμε ότι οι θαρρετοί κήρυκες της παγκοσμιοποίησης  και   ντροπαλά η ηγεσία του ΚΚΕ λένε και γράφουν πολλά για το πολυεθνικό κεφάλαιο και τα εν γένει μονοπώλια. Όσο και αν το κεφάλαιο περιφρονεί τα σύνορα και αναπτύσσει πολυεθνική δράση, εντούτοις έχει «εθνική βάση». Είναι αυτή που του επιτρέπει να εξαπολύει, μέσω των εθνικών ιμπεριαλιστικών κρατών, πολέμους για ν’ αυξήσει τα κέρδη του. Αν ίσχυαν οι θεωρίες  των παγκοσμιολόγων  τότε θα ξεπέφταμε στις αντιλήψεις πως τον κόσμο κυβερνούν οι Εβραίοι και η λέσχη Μπίλντεμπεργκ (!) και θα καλούσαμε τα εθνικοαπελευθερωτικά και κομμουνιστικά κινήματα να εξεγερθούν όχι ενάντια στον ιμπεριαλισμό και την ντόπια άρχουσα τάξη αλλά ενάντια στην …Nestle και την Monsanto!

Υπάρχει λοιπόν αλληλεξάρτηση; Η Ελλάδα είναι ιμπεριαλιστική χώρα; Πάει στράφι ο περίφημος ορισμός του Λένιν για τον ιμπεριαλισμό, ο οποίος μιλά για συγκέντρωση κεφαλαίου, συγχώνευση βιομηχανικού και τραπεζικού κεφαλαίου σε χρηματιστικό, για εξαγωγή κεφαλαίων και όχι εμπορευμάτων, για μοίρασμα των αγορών και πόλεμο; Όχι αποσπασματικά γνωρίσματα αλλά ενιαία και αδιαίρετα.

Και πάλι οι εικόνες είναι αμείλικτες.

Η μεγαλύτερη καπνοβιομηχανία της χώρας (Παπαστράτος) εξαγοράστηκε από την Philip Morris. Στις θάλασσες οι Μινωικές γραμμές από την Grimaldi Group. Οι Γαλλογερμανοί πήραν τους δρόμους, τα λιμάνια και τα αεροδρόμια με ντόπιο υπεργολάβο τον Μπόμπολα. Η κραταιά Intracom του Κόκκαλη αγοράστηκε από τη ρώσικη Sistema (κι ο ΠΑΟΚ από τον Ιβάν Σαββίδη). Οι Κινέζοι μπήκαν μέσω Cosco στον Πειραιά, ενώ στα είδη οικιακής χρήσης συντρίφτηκε κάθε ίχνος εγχώριας βιοτεχνίας, βιομηχανίας και κυριαρχούν η Colgate, η Procter & Gamble, στο φάρμακο η Glaxo, στους σπόρους η Monsanto. Ακόμα και στην Εθνική Τράπεζα, ναυαρχίδα του τραπεζικού κεφαλαίου, οι ξένοι επενδυτές κατέχουν το 47,4%. Οι λίγες εκατοντάδες Έλληνες στρατιώτες που βρίσκονται σε Κόσσοβο, Ιράκ, Αφγανιστάν εκτελούν τις εντολές του ΝΑΤΟ και των ιμπεριαλιστών.

Πρέπει να είναι κανείς αδαής ή ανόητος για να ισχυρίζεται σήμερα ότι η χώρα μας δεν βρίσκεται σε βαθιά οικονομική και στρατιωτική εξάρτηση. Ακόμα και στον τομέα τεχνολογία – πληροφορική οι αριθμοί είναι αδυσώπητοι. Τελευταία η Ελλάδα (0,5%), ενώ η Γερμανία 1,5% του ΑΕΠ. Μόνο την τελευταία χρονιά μετρήθηκαν 22.000 εργαζόμενοι να δουλεύουν στα γερμανικά μεγαθήρια στη χώρα μας.

****

Είναι φανερό ότι το θέμα εξάρτηση – ανεξαρτησία συνδέεται άμεσα με το δρόμο του κομμουνιστικού κινήματος για την ανατροπή της διπλής κυριαρχίας του ιμπεριαλισμού και της ντόπιας αστικής τάξης. Στην πραγματικότητα το πολιτικό και θεωρητικό σχήμα που προτείνει το κόμμα μας είναι το μόνο που αναγνωρίζει τις υπαρκτές αντιθέσεις και δημιουργεί τη βάση πλατιών συμμαχιών. Όλες οι άλλες εκδοχές – εκλεπτυσμένες ή όχι – κινούνται είτε στην υποταγή στον ευρωπαϊσμό (ΣΥΡΙΖΑ) είτε στην εκμηδένιση του ιμπεριαλισμού (ΚΚΕ-ΝΑΡ). Το αντιμνημονιακό τόξο μιλάει έξαλλα για δανειστές και τραπεζίτες αλλά παραγνωρίζει τον υπ’ αριθμόν 1 τρομοκράτη των χωρών, τους πολέμους του και τις στρατιωτικές βάσεις του, δηλαδή τις ΗΠΑ. Σε κάθε περίπτωση ο αντιιμπεριαλιστικός ριζοσπαστισμός είναι συνδεδεμένος με την παραδοχή της εξάρτησης.

Στρατιωτική εξάρτηση: Μια σημαντική πλευρά

   Η σφοδρή οικονομική κρίση “έκρυψε” μια σοβαρή συνιστώσα της εξάρτησης της χώρας μας από τον ιμπεριαλισμό. Αυτήν της στρατιωτικής υποταγής στις ΗΠΑ-ΝΑΤΟ. Με το σχέδιο Τρούμαν, αργότερα Μάρσαλ, η Ελλάδα λόγω γεωπολιτικής θέσης (Ανατολική Μεσόγειος,  σφήνα στα Βαλκάνια) “προτιμήθηκε” από τις ΗΠΑ για προκεχωρημένο στρατιωτικό φυλάκιο.

Το 1952 η κυβέρνηση Βενιζέλου – Πλαστήρα επικύρωσε την ένταξη της χώρας στο ΝΑΤΟ. Στις 12.10.1952 υπογράφεται η σχετική συμφωνία. Μία μέρα μετά, το (επαναστατικό) ΚΚΕ επισημαίνει ότι πρόκειται περί ατιμωτικής και προδοτικής συμφωνίας. Στη χώρα κάνει κουμάντο ο Πρεσβευτής των ΗΠΑ, Τ. Πιουριφόι. Τον Φλεβάρη 1955 ο υπουργός Άμυνας, Π. Κανελλόπουλος κατά την επίσκεψη στην Ελλάδα του Αμερικανού υπουργού, Βαν Φλιτ, δείχνοντάς του τον στρατό αναφωνεί: “Στρατηγέ, ιδού ο στρατός σας” .

Λίγο αργότερα (5.5.1959) υπογράφεται συμφωνία   για την εγκατάσταση πυρηνικών όπλων και 300 κεφαλές πυρηνικών αποθηκεύονται στην Ελευσίνα.

Μόνο στον Α’ πόλεμο του Κόλπου από τη Σούδα συντηρήθηκαν 97 πολεμικά πλοία, ξεφορτώθηκαν 13.000 τόνοι υλικού, εξυπηρετήθηκαν 31.000 πτήσεις αεροπλάνων, τροφοδοτήθηκαν αεροσκάφη με 4.500 λίβρες καυσίμων, λειτούργησε σε 24ωρη βάση και με ρυθμό 400%  παραπάνω από τον κανονικό.

Το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους εκτιμά ότι η Σούδα μάς κοστίζει 1.500.000 ευρώ το χρόνο, ενώ στις 26.7.11  η Σούδα με απόφαση της Βουλής μετατρέπεται σε φορολογικό παράδεισο. Επειδή όμως η κρίση ανέδειξε κυρίως την ΕΕ, επαναφέρουμε το ζήτημα της στρατιωτικής υποταγής της χώρας μας. Εμείς θα συνεχίσουμε σε πείσμα των καιρών να φωνάζουμε το σύνθημα: “Φονιάδες των λαών Αμερικάνοι”

Αλληλεξάρτηση: Το καμουφλάζ των ρεβιζιονιστών και τροτσκιστών.

    

Το θεωρητικό σχήμα της λεγόμενης αλληλεξάρτησης έχει την καταγωγή του πολύ παλιά. Από τη δεκαετία του ’60 όταν ο ευρωκομμουνισμός θέλησε να υποσκάψει την κομμουνιστική πολιτική. Οι αναθεωρητές σ’ όλους τους τομείς (πολιτική, φιλοσοφία, ιστορία, επιστήμες) εισήγαγαν τον όρο της αλληλεπίδρασης διαστρεβλώνοντας κατάφωρα μία αρχή του διαλεκτικού και ιστορικού υλισμού.

Ο υλισμός δεν αρνείται την αλληλεπίδραση. Το αντίθετο. Αλλά σε κάθε γεγονός διακρίνει το κύριο από το δευτερεύον, το αίτιο από το αποτέλεσμα, το κυρίαρχο από το κυριαρχούμενο, το ανώτερο από το κατώτερο. Οι αναθεωρητές αντίθετα ισοπέδωσαν τα πράγματα με την αρχή “απλώς είναι διαφορετικά”. Αυτό το αντιεπιστημονικό σχήμα εφαρμόζουν και στο θέμα της εξάρτησης λέγοντας ότι η χώρα μας επηρεάζεται αλλά και επηρεάζει τις υπόλοιπες χώρες και τον ιμπεριαλισμό. Σαν να λέμε ότι ο ελέφαντας και το κουνούπι αλληλοεπηρεάζονται! Οι σύγχρονοι απολογητές νεορεβιζιονιστές και τροτσκιστές που ευδοκιμούν στον ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ,  ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αντί για την ανάλυση στο σχήμα “ιμπεριαλισμός – λαός”  προτείνουν τη λεγόμενη ιμπεριαλιστική αλυσίδα όπου η  Ελλάδα βρίσκεται στη μέση.

Το ΝΑΡ (1997) διαπίστωνε, τρέχοντας πίσω από τα ιδεολογήματα του Σημίτη περί ισχυρής Ελλάδας πως “ο ελληνικός καπιταλισμός οδήγησε στην πλήρη εδραίωση του μονοπωλιακού σταδίου και σταθεροποίησε (τον καπιταλισμό) στο μεσαίο στάδιο της ιμπεριαλιστικής αλυσίδας ενώ ταυτόχρονα  τροφοδότησε ορισμένες ελπίδες για πέρασμα στην ανώτερη κλίμακά της” .

Ήταν η φάση όπου το ΝΑΡ και η ηγετική του ομάδα εφηύρε το νεόκοπο, ακατανόητο και αντιλενινιστικό στάδιο του “ολοκληρωτικού καπιταλισμού”.  

Έγραφαν λοιπόν (1997):                                                                                 

“Όμως πριν καλά-καλά ολοκληρωθεί στην Ελλάδα το μονοπωλιακό στάδιο, διεθνώς έμπαινε σε κρίση και ενεργοποιούνταν οι διαδικασίες που έφεραν στο προσκήνιο τον ολοκληρωτικό καπιταλισμό….. Φτάνουμε έτσι στο τέλος του αιώνα όπου η Ελλάδα είναι μια χώρα του αναπτυγμένου καπιταλισμού με ενδιάμεση θέση στο διεθνές καπιταλιστικό – ιμπεριαλιστικό πλέγμα με αναπτυσσόμενα τα ιμπεριαλιστικά χαρακτηριστικά και την “εξωγενή” – διεθνοποιημένη παρουσία και διαπλοκή, καθώς και με εμφανείς τις φιλοδοξίες (!) του ελληνικού κεφαλαίου (συνολικά η τουλάχιστον κάποιων δυναμικών μερίδων του να αναβαθμίσει τη θέση του προσεγγίζοντας μία θέση στην πρώτη ταχύτητα του διεθνούς κεφαλαιοκρατικού πλέγματος”  

Προσέξτε την κατάληξη. Ο ελληνικός καπιταλισμός “φιλοδοξεί” να περάσει στην πρώτη ταχύτητα. Η αντικειμενική οικονομική βάση που είναι προϋπόθεση για ένα ιμπεριαλιστικό κράτος (σύνθεση κεφαλαίου, αγορά, εξαγωγές, πόλεμος) γίνεται από τους ιδεαλιστές τροτσκιστές του ΝΑΡ …φιλοδοξία.   Μιλάμε για μια πραγματική απογείωση στο πεδίο του φανταστικού!  Και για να μην υπάρχει καμία αμφισβήτηση γελοιοποίησης του μαρξισμού γράφουν:

“Δεν χρειάζεται συνεπώς να είσαι Γερμανία ή ΗΠΑ ή έστω Ιταλία για να έχεις ως χώρα τέτοια χαρακτηριστικά” (σ.σ. ιμπεριαλιστικά).

Ως γνωστόν οι ιμπεριαλιστικές χώρες μπορούν να υπάρξουν στις ζούγκλες της Αφρικής….

Εντελώς αντιφατικά και αλλοπρόσαλλα σε συνθήκες κρίσης το ΠΡΙΝ (Γ.Δελαστίκ- αρχισυντάκτης) έγραφε για “κατοχή της ΕΕ”, “κυβέρνηση δωσιλόγων” “Τσολάκογλου” και πολύ περισσότερο πως “η σύγχρονη ελληνική αστική τάξη είναι πρόθυμος συνεργάτης και υποστηρικτής της νέας γερμανικής κατοχής της χώρας”  (ΠΡΙΝ 4.8.2010).

Τι από τα δύο ισχύει: Ιμπεριαλιστική Ελλάδα κατά το ΝΑΡ ή εξάρτηση κατά τον αρχισυντάκτη του ΠΡΙΝ;

‘Οπως και νάχει το ζήτημα εδώ έχουμε καρικατούρες μαρξισμού.

Σ’ αντίθεση με τα “θολά” αντιεπιστημονικά σχήματα ας διαβάσουμε:

«Η μεταπολεμική περίοδος ανακαλύπτει την ανησυχαστική εικόνα από εθνική έχθρα, ανισότητα, καταπίεση, προστριβές, πολέμους, ιμπεριαλιστικές θηριωδίες από μέρους των εθνών των πολιτισμένων χωρών, τόσο μεταξύ τους όσο και απέναντι στους ανισότιμους λαούς.

Από τη μια μεριά είναι μερικές “μεγάλες” δυνάμεις που καταπιέζουν και εκμεταλλεύονται το σύνολο, τα εξαρτημένα ή “ανεξάρτητα” (στην πραγματικότητα ολότελα εξαρτημένα) εθνικά κράτη και η πάλη ανάμεσα στις δυνάμεις αυτές για τη μονοπώληση της εκμετάλλευσης των εθνικών κρατών. Από τη άλλη μεριά είναι η πάλη των εθνικών κρατών, εξαρτημένων και “ανεξάρτητων” ενάντια στην αφόρητη πίεση που ασκούν οι “μεγάλες” Δυνάμεις.» Ι.Β.Στάλιν, Ο μαρξισμός και το εθνικό ζήτημα.

————

“Ο καπιταλισμός στην Ελλάδα βρίσκεται στο ιμπεριαλιστικό στάδιο ανάπτυξής του μ’ ενδιάμεση θέση στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα” Το πρόγραμμα του ΚΚΕ ( Κομ.Επιθεώρηση 2013, τεύχος 3, σελ. 97)

Αυτά γράφει η σημερινή ηγεσία του ΚΕ, νεοτροτσκιστικά και αναθεωρητικά συνάμα, ενώ παρακάτω (σελ.98) αναγνωρίζει πως “η συμμετοχή της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ, οι οικονομικές και πολιτικές εξαρτήσεις της από την ΕΕ και τις ΗΠΑ περιορίζουν (!) τα περιθώρια αυτοτελών ελιγμών της αστικής τάξης της Ελλάδας  ….διαμορφώνουν τις σχέσεις ανισότιμης αλληλεξάρτησης”.

Για το θέμα της θεωρίας της “αλληλεξάρτησης “ έχουμε αναφερθεί εκτεταμένα και αναλυτικά θεωρώντας την όλη σύλληψη ως βαθιά αντιλενινιστική, αντιεπιστημονική και ανόητη. Υποστηρίξαμε ότι τα κριτήρια του Λένιν για να χαρακτηρισθεί μια χώρα ιμπεριαλιστική (συγκέντρωση κεφαλαίου, εξαγωγή κεφαλαίου, συγχώνευση του βιομηχανικού και τραπεζικού κεφαλαίου σε χρηματιστικό, κέρδισμα αγορών, παγκόσμια αναδιανομή σφαιρών επιρροής με πολέμους) ισχύουν στο ακέραιό τους και κάθε άλλη προσέγγιση είτε αθωώνει τον ιμπεριαλισμό είτε αδυνατίζει τα μέτωπα της εργατικής τάξης.

Αν ίσχυαν ορισμένα από τα παραπάνω τότε το Ιράκ θάπρεπε νάναι ιμπεριαλιστική χώρα και οι τοπικοί θρησκευτικοί πόλεμοι στην Αφρική -μεσαιωνικού τύπου- θάπρεπε να παραπέμπουν σε ιμπεριαλιστές. Πρόκειται για αστειότητες. Ωστόσο η ηγεσία του ΚΚΕ προχωράει παραπέρα κονιορτοποιώντας κάθε έννοια της ιστορίας και της αριστεράς.

Προσέξτε τι γράφουν:

“Σε περίπτωση ιμπεριαλιστικής πολεμικής εμπλοκής της Ελλάδας είτε σε αμυντικό είτε σε επιθετικό πόλεμο το Κόμμα πρέπει να ηγηθεί της αυτοτελούς οργάνωσης της εργατικής λαϊκής πάλης με όλες τις μορφές ώστε να οδηγήσει σε ολοκληρωτική ήττα της αστικής τάξης εγχώριας ή ξένης ως εισβολέα”.

Δηλαδή, ανεξάρτητα από το χαρακτήρα του πολέμου, η ηγεσία του ΚΚΕ προκρίνει το σχήμα “άδικος πόλεμος-ήττα της αστικής τάξης” ή αλλιώτικα όπως λανσάρουν οι κλασικοί τροτσκιστές “στην ίδια μας τη χώρα είναι ο εχθρός”. Αν είναι όπως το λένε οι νεόκοποι τροτσκιστές του Περισσού όλο το σχήμα του αντιφασιστικού μετώπου πάει στράφι. Αν υπάρξει εισβολή οι ταξικιστές μας θα στραφούν ενάντια στον εσωτερικό εχθρό, την αστική τάξη. Ανεξάρτητα από τα μέτωπα των αντιπαρατιθεμένων και το παγκόσμιο σκηνικό. Πάει στράφι το αντιφασιστικό μέτωπο, ο πατριωτικός πόλεμος στην ΕΣΣΔ, το αντιγιαπωνέζικο μέτωπο στην Κίνα, το περίφημο γράμμα του Ν. Ζαχαριάδη. Τώρα ο άνεμος του αντικαπιταλισμού των ΚΚΕ – ΑΝΤΑΡΣΥΑ, τροτσκιστών πλανιέται πάνω από την αριστερά συσκοτίζοντας τις πραγματικές αντιθέσεις και τα μυαλά των αγωνιστών.

Ποιος θα το περίμενε στη χώρα που γέννησε το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ ν’ ακούγονται τόσο χονδροειδείς ανοησίες.

Ο αντιιμπεριαλιστικός αγώνας συστατικό στοιχείο της επανάστασης

“ Ο ευρύτερος προσανατολισμός της λαϊκής πάλης πρέπει να στρέφεται και να κατευθύνεται ενάντια σ’ αυτές τις δυνάμεις για την ανατροπή της διπλής κυριαρχίας του ιμπεριαλισμού και της ντόπιας πλουτοκρατικής ολιγαρχίας για την κατάκτηση της εθνικής ανεξαρτησίας και την εφαρμογή ριζικών κοινωνικών μετασχηματισμών στη ζωή του τόπου μέσα από την ανατροπή των κυρίαρχων εκμεταλλευτριών τάξεων για την επαναστατική άνοδο στην πολιτική εξουσία της εργατικής τάξης και των συμμάχων της, που θ’ ανοίξει τον δρόμο σε μια Ειρηνική, Δημοκρατική, Ανεξάρτητη και Σοσιαλιστική Ελλάδα” (5ο Συνέδριο του Μ-Λ ΚΚΕ, θέση 49)

Οφείλουμε να συγκρατήσουμε από τις ξεκάθαρες θέσεις του 5ου Συνεδρίου τα εξής:

α) το Μ-Λ ΚΚΕ κόντρα στους αντικαπιταλιστές αλλά και τους παλιούς φιλομπρεζνιεφικούς “αντιιμπεριαλιστές” του ΚΚΕ μιλάει για ανατροπή της διπλής κυριαρχίας. Τόσο των ιμπεριαλιστών όσο και της ντόπιας πλουτοκρατικής ολιγαρχίας.

β) Το κόμμα μας υπογραμμίζει την πολιτική εξουσία της εργατικής τάξης και των συμμάχων της. Ούτε “ασπόνδυλα”, δηλαδή χωρίς το “εργατικό υποκείμενο”, ούτε τάχα καθαρούτσικα για την εξουσία μόνο των εργατών.

γ) Το 5ο Συνέδριο ξεκαθαρίζει πως η λαϊκή πάλη στοχεύει στην πολιτική εξουσία και όχι στην κυβέρνηση μέσω κάλπης, όπως διακηρύσσει ο ΣΥΡΙΖΑ και οι φίλοι του, αρκετοί μετανοημένοι πρώην αριστεροί. Το Μάρτη του 1926, πολύ πριν από την κατάληψη της εξουσίας στην Κίνα από τους κομμουνιστές ο Μάο Τσετούγκ στο έργο του  “Οι τάξεις της κινεζικής κοινωνίας” έγραφε:

“Ποιοι είναι οι εχθροί και ποιοι είναι οι φίλοι μας; Αυτό είναι ένα ερώτημα πρωταρχικής σημασίας για την επανάσταση, Αν στο παρελθόν όλοι οι αγώνες στην Κίνα κατέληξαν σε ασήμαντα αποτελέσματα, αυτό οφείλεται βασικά στο ότι οι επαναστάτες δεν μπόρεσαν να συγκεντρώσουν γύρω τους όλους τους πραγματικούς φίλους για να καταφέρουν χτυπήματα στους πραγματικούς τους εχθρούς. Το επαναστατικό κόμμα είναι ο ηγέτης των μαζών…. πρέπει να αναλύσουμε την κατάσταση των τάξεων και τη στάση τους αναφορικά με την επανάσταση”

Ακριβώς η αντίληψη για την ελληνική κοινωνία μάς δίνει τη δυνατότητα να καταλάβουμε τα κύρια μέτωπα, τους εχθρούς και τους φίλους της επανάστασης.

Όταν το Μ-Λ ΚΚΕ επιμένει στην “ανατροπή της διπλής κυριαρχίας”, δηλαδή στην ανατροπή της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης και της ντόπιας ολιγαρχίας που είναι “νύχι-κρέας” με τον ιμπεριαλισμό, ζυγίζει με ακρίβεια τους εχθρούς της επανάστασης. Θεωρούμε ότι η ελληνική μεγαλοαστική τάξη είναι συνολικά αντιδραστική και αντεθνική. Από τη σύσταση του ελληνικού κράτους και ανεξάρτητα από τις εσωτερικές της διαιρέσεις και αντιθέσεις τα ταξικά της συμφέροντα είναι ενταγμένα μέσα στο ιμπεριαλιστικό -κεφαλαιοκρατικό σύστημα.

Το επαναστατικό κίνημα έχει δεκάδες λόγους και άλλους τόσους τρόπους να οξύνει και ν’ αξιοποιεί τις ενδοαστικές αντιθέσεις. Σε καμία περίπτωση όμως δεν πρέπει να χαράζει τη στρατηγική του με βάση τις αντιθέσεις των διαφόρων μερίδων της ντόπιας ολιγαρχίας. Κάτι ανάποδο θα έριχνε το κίνημα στο βούρκο του τακτικισμού και στις μέρες μας αυτό θα σήμαινε “βούτυρο στο ψωμί του ΣΥΡΙΖΑ”. Η υποκατάσταση της στρατηγικής από την τακτική έχει φέρει καταστροφικές συνέπειες στο εγχώριο και το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα.

Λαβαίνοντας υπόψη την κοινωνική πραγματικότητα είναι σαφέστατο ότι η ανατροπή της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης  της χώρας δεν μπορεί να γίνει χωρίς την ταυτόχρονη ανατροπή του βασικού εσωτερικού στηρίγματος του ιμπεριαλισμού, δηλαδή της μεγαλοαστικής τάξης.

Ακόμα και αν τα αντιιμπεριαλιστικά καθήκοντα (στρ. βάσεις, εθνικοποιήσεις κλπ) έχουν τις δικές τους ιδιομορφίες κανείς δε θα μπορούσε στα σοβαρά να αντιπροτείνει ένα “μεταβατικό πράγραμμα”, δηλαδή ένα καθεστώς ισορροπίας ανάμεσα στους πάνω και στους κάτω. 

Από την άλλη πλευρά η άποψη (ΚΚΕ-ΝΑΡ) που υποτιμά την αντίθεση λαός-ιμπεριαλισμός και χαρακτηρίζει την επανάσταση ως “αντικαπιταλιστική” αγνοεί την αντικειμενική πραγματικότητα της εξάρτησης και εμποδίζει την ανάπτυξη των ολόπλευρων συμμαχιών της εργατικής τάξης στο εσωτερικό της χώρας (αγρότες, μικροαστοί, διανοούμενοι). Πρόκειται για μια αντίληψη που μπορεί να παρουσιάζεται με αριστερό επικάλυμμα στην ουσία όμως είναι μια δεξιά παρέκκλιση, καθαρός οππορτουνισμός και καθαρότερος τροτσκισμός.

Η μεταπολεμική ανάπτυξη

Δύσκολα θα μπορούσαν οι υποστηρικτές της ανεξάρτητης και πολύ περισσότερο ιμπεριαλιστικής Ελλάδας να υποστηρίζουν ότι η χώρα μας ήταν τέτοια κατά τον 19ο αιώνα. Κάτι τέτοιο υποστηρίζουν ορισμένοι σαν τον Γ. Μηλιό του ΣΥΡΙΖΑ που βλέπει ιμπεριαλιστική την Ελλάδα από τον … 17ο αιώνα (πριν την επανάσταση του 1821) και τους λήσταρχους σαν τον … Σιμόν Μπολιβάρ. Η δικτατορία του Μεταξά και πολύ περισσότερο η αγγλοαμερικανική επέμβαση έβαλαν τις βάσεις για να βαθύνει περισσότερο η εξάρτηση.

Αρχικό κορμός της διείσδυσης των ΗΠΑ υπήρξε η United Nations and Rehabilitation Administration, η γνωστή UNRA. Η UNRA ιδρύθηκε το 1943 και το 73% των κεφαλαίων της ήσαν από τις ΗΠΑ. Στην Ελλάδα στάλθηκαν φάρμακα, ρούχα, γεωργικός εξοπλισμός που διοχετεύονταν παράλληλα και στη μαύρη αγορά. Αν και η βοήθεια της UNRA διακόπηκε το 1947 στην ουσία έστησε δομές για την επέμβαση των ΗΠΑ στη χώρα. Στις 12.3.1946 εξαγγέλεται το δόγμα Τρούμαν. Μέσα από το δόγμα Τρούμαν η αμερικανική διείσδυση στην Ελλάδα εξακοντίζεται στα ύψη. Ενώ το 1938 το εξωτερικό εμπόριο με τις ΗΠΑ έδινε στη χώρα 7 εκατ. δολάρια, το 1947 έχει παθητικό 150 εκατ. δολάρια. 

Αλλά η “στροφή” γίνεται με το σχέδιο Μάρσαλ (Ιούνης 1947).  

Σύμφωνα με το σχέδιο Μάρσαλ έπρεπε να στηριχθεί η Δυτική Ευρώπη ως αντίβαρο στη σοβιετική επιρροή, να φτιαχτούν κράτη – δορυφόροι των ΗΠΑ και να κερδηθεί η καθημαγμένη από τον πόλεμο ευρωπαΪκή αγορά.

Στην Ελλάδα δίνεται μια ιδιαίτερη βαρύτητα. Από το ποσό που δίνεται στην Ευρώπη το 1951-1952 η χώρα μας παίρνει το 18% και το συνολικό 7% στα χρόνια 1948-1953.

Το σχέδιο Μάρσαλ έδωσε τη δυνατότητα στην ελληνική ολιγαρχία της εποχής να επιτύχει “πρωταρχική συσσώρευση” μετά τον πόλεμο, να στηρίξει το δίπολο Παπάγου – Πλαστήρα στον αστικό σχηματισμό και να “γκαζώσει” την ντόπια κεφαλαιοκρατική μηχανή ύστερα από τον τρίχρονο εμφύλιο πόλεμο. 

Στρατιωτική εξάρτηση 

Το Φλεβάρη του 1952 η Βουλή (κυβέρνηση Βενιζέλου – Πλαστήρα) εντάσσει τη χώρα μας στο νεοδημιουργηθέν ΝΑΤΟ.

Στις 12.10.1953 υπογράφτηκε η σχετική συμφωνία η οποία προέβλεπε οι ΗΠΑ να χρησιμοποιούν για τους σκοπούς τους όλη την επικράτεια “αφορολόγητα”. Ακόμα ότι αν εκκενωθούν οι βάσεις (οι Αμερικάνοι αποδεικνύονται προβλεπτικοί) το ελληνικό κράτος θα πρέπει να πληρώσει 3 δις δολάρια στις ΗΠΑ.

Το μόνο κόμμα που διαφώνησε ήταν το επαναστατικό ΚΚΕ. Λίγα χρόνια αργότερα (με κυβέρνηση ΕΡΕ και πρωθυπουργό τον “εθνάρχη” Κ.Καραμανλή) υπογράφεται η συμφωνία για την εγκατάσταση πυρηνικών όπλων. Σημειώνουμε ότι οι στρατιωτικές βάσεις των ΗΠΑ στη χώρα μας χρησιμοποιήθηκαν ενεργητικότατα το 1967, όταν το Ισραήλ επιτέθηκε σε γειτονικά Αραβικά κράτη, στην επέμβαση των ΗΠΑ στο Ιράκ (1990), στην επέμβαση στο Αφγανιστάν και σε δεκάδες κατασκοπευτικές εκστρατείες ενάντια στους λαούς της Ν.Α.Ασίας, της Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής.

Μερικά χρόνια ύστερα το στρατιωτικοφασιστικό πραξικόπημα που οργανώθηκε, καθοδηγήθηκε και εκτελέστηκε από τις ΗΠΑ αποδεικνύει μέσα από τα πραγματικά γεγονότα το βαθμό της εξάρτησης της χώρας μας. Οι κυβερνήσεις του Κέντρου (Γ.Παπανδρέου) δεν είχαν την απόλυτη ευθυγράμμιση με την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ και η Δεξιά (Κ.Καραμανλής) βρισκόταν σε αποσύνθεση. Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι το πραξικόπημα ήταν μία επιθετική κίνηση μιας μερίδας του αστικού κόσμου που “έβλεπε” τον κομμουνιστικό κίνδυνο. 

Η αλήθεια είναι ότι οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ που όργωναν με πραξικοπήματα όλο τον κόσμο αιφνιδίασαν τους ντόπιους αστούς πολιτικούς και το παλάτι. Ο αρχιπραξικοπηματίας Παπαδόπουλος ήταν πράκτορας της ΣΙΑ και η Ουάσιγκτον με κάθε τρόπο (επισκέψεις, επαφές, μηνύματα) έδειχνε “ποιος κάνει κουμάντο σ’ αυτήν τη χώρα”.

Κανείς σοβαρός αναλυτής, πολύ περισσότερο μαρξιστής, δε θα μπορούσε να ισχυριστεί πως το 1967 η αστική τάξη ακολουθούσε  μία ανεξάρτητη πολιτική. Άλλωστε όλες οι ρυθμίσεις που υπογράφηκαν και πριν τη δικτατορία αλλά και κατά τη διάρκειά της ήταν σκανδαλώδεις υπέρ του ξένου κεφαλαίου (πετρέλαια, βωξίτης, ναυπηγεία, ρεύμα). 

Αρκεί να αναφέρουμε ότι η αμερικάνικη εταιρεία με την επωνυμία “ΕΣΣΟ ΠΑΠΑΣ” πέτυχε την απαγόρευση ελέγχου στα λογιστικά βιβλία της. Αρκεί να αναφέρουμε ότι ακόμα και το Σύνταγμα του 1975 (κυβέρνηση ΝΔ- Καραμανλή) κατοχύρωνε νομοθετικά την εξάρτηση της χώρας μας, πράγμα που συνέβαινε μόνο στις λεγόμενες “χώρες – μπανανίες”.

Οι απολογητές της ισχυρής Ελλάδας οφείλουν ν’ απαντήσουν πότε ακριβώς η χώρα μας περνάει από το στάδιο της εξάρτησης σ’ αυτό της ανεξαρτησίας.

Όλες οι ενδείξεις μας πείθουν ότι σκέφτονται, θαρρετά ή ντροπαλά, το 1981 όταν το ΠΑΣΟΚ πήρε θριαμβευτικά την κυβέρνηση.

Μόνο που τώρα το 1981 είναι χαραγμένο στο μυαλό του λαού μας ως χρονιά εισόδου στην τότε ΕΟΚ, δηλαδή αφετηρία αφανισμού και ξεκληρίσματος.

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 

 Οι αμερικάνικες στρατιωτικές βάσεις στην Ελλάδα: Σχέσεις εξάρτησης

Tον Οκτώβρη του 1953, οι εκπρόσωποι της Ελλάδας και των ΗΠΑ ανακοίνωσαν τη συμφωνία για την εγκατάσταση των στρατιωτικών βάσεων στην Ελλάδα. Με αυτήν τη συμφωνία  η ξενόδουλη άρχουσα τάξη ενίσχυσε τη συμμαχική στήριξη της εξουσίας της, κάνοντας ταυτόχρονα ένα ακόμη σημαντικό βήμα στην πορεία πρόσδεσης της χώρας στον ιμπεριαλισμό των ΗΠΑ, κυρίαρχο εκείνη την περίοδο. Είναι η  τρίτη κατά σειρά μετά το δόγμα Τρούμαν (1947) και τα επακόλουθά του, αλλά και την ένταξη της χώρας στο ΝΑΤΟ (1952).

Η συμφωνία υπογράφτηκε από το κόμμα «Ελληνικός Συναγερμός» του Αλ. Παπάγου που ήταν στην κυβέρνηση, με τη σύμφωνη γνώμη των Βενιζέλου -Πλαστήρα.

Ας  δούμε αποσπάσματα από τη συμφωνία:

«Διά του παρόντος η Ελληνική Κυβέρνησις, υπό τας προϋποθέσεις και τους όρους τους καθοριζόμενους εν τη παρούση Συμφωνία, ως και επί τη βάσει των τεχνικών συνεννοήσεων, μεταξύ των αρμοδίων αρχών των δύο κυβερνήσεων, εξουσιοδοτεί την κυβέρνησιν των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής να χρησιμοποιή οδούς, σιδηροδρομικάς γραμμάς και χώρους και να κατασκευάζη, αναπτύσση, χρησιμοποιή και θέτη εν λειτουργία στρατιωτικά και βοηθητικά έργα εν Ελλάδι, οία αι αρμόδιαι αρχαί των δύο κυβερνήσεων ήθελον θεωρήσει κατά καιρούς ως αναγκαία διά την εφαρμογήν ή την προαγωγήν εγκεκριμένων σχεδίων του NATO. Η κατασκευή, ανάπτυξις, χρησιμοποίησις και θέσις εν λειτουργία τοιούτων έργων θα είναι σύμφωνος προς συστάσεις, τύπους και οδηγίας της Οργανώσεως της Βορειοατλαντικής Συνθήκης (NATO), όπου αύται είναι εφαρμόσιμοι.

Χάριν του σκοπού της παρούσης Συμφωνίας και συμφώνως προς τας μεταξύ των αρμοδίων αρχών των δύο κυβερνήσεων διεξαχθησομένας τεχνικάς συνεννοήσεις η κυβέρνησις των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής δύναται να φέρη, εγκαθιστά και στεγάζη εν Ελλάδι προσωπικόν των Ηνωμένων Πολιτειών. Αι ένοπλαι δυνάμεις των Ηνωμένων Πολιτειών και το υπό τον έλεγχόν των υλικόν δύνανται να εισέρχωνται, εξέρχωνται, κυκλοφορούν, υπερίπτανται ελευθέρως εν Ελλάδι και εις τα χωρικά της ύδατα, υπό την επιφύλαξιν οιασδήποτε τεχνικής συνεννοήσεως εις ην ήθελον προέλθη αι αρμόδιαι Αρχαί των δύο κυβερνήσεων. Αι ενέργειαι αύται απαλλάσσονται οιωνδήποτε τελών, δικαιωμάτων και φόρων».

Με τη συμφωνία αυτή, που συμπληρώθηκε το 1956, οι ΗΠΑ αποκτούσαν το δικαίωμα να εγκαταστήσουν όσες και όποιες στρατιωτικές βάσεις ήθελαν, να διακινούν ελεύθερα όποια και όσα στρατεύματα ήθελαν, χωρίς κανέναν απολύτως έλεγχο, και να έχουν, επιπλέον, το δικαίωμα της ετεροδικίας.

 Τα χρόνια 1959-61 εγκαθίστανται στο ελληνικό έδαφος πυρηνικά όπλα. Το 1967, με την εγκαθίδρυση της στρατιωτικοφασιστικής δικτατορίας στην Ελλάδα «ανθεί» η ασύδοτη παρουσία των Αμερικανών στην Ελλάδα, ενώ οι στρατιωτικές τους εγκαταστάσεις, διαφόρων τομέων και αποστολών, είναι διάσπαρτες σ’ όλη την Ελλάδα, σε στεριά και σε λιμάνια.

Μεταπολίτευση

Από το 1974  και μετά την αντικατάσταση της χούντας από αστικό κοινοβουλευτικό καθεστώς οι ελληνοαμερικανικές σχέσεις μπαίνουν σε νέο στάδιο. Σε μια περίοδο έντονου αντιαμερικανισμού για το λαϊκό κίνημα και  επαναπροσδιορισμού στα πλαίσια της εξάρτησης των διεθνών σχέσεων της άρχουσας τάξης έγινε η μονογραφή το 1976 της νέας ελληνοαμερικανικής συμφωνίας  από τον Δ. Μπίτσιο και τον Χ. Κίσινγκερ.  

Το έργο αυτό το έφερε σε πέρας η κυβέρνηση του Α. Παπανδρέου.  «Η κυβέρνησή μου» – έλεγε στην πρώτη του συνέντευξη σε αμερικανικό τηλεοπτικό δίκτυο – «θα ζητήσει εγγύηση των ανατολικών συνόρων μας. Εγγύηση που μπορεί να πάρει τη μορφή απλής δήλωσης, από μέρους της κυβέρνησης των ΗΠΑ, ότι τα σύνορα της Ελλάδας είναι εγγυημένα, απέναντι σε κάθε απειλή». Έξι χρόνια αργότερα εξακολουθεί να ζητάει την ίδια «εγγύηση». Μόνο που, στο μεταξύ, οι βάσεις έμειναν στην Ελλάδα.

Από την πλευρά των Αμερικανών, τα πράγματα είναι πολύ πιο καθαρά. Ήθελαν τον εκσυγχρονισμό της συμφωνίας του 1953 από τη δική τους σκοπιά, κυρίως για την επέκταση της σφαίρας δράσης τους στη Μέση Ανατολή και στον Περσικό,  στον ανταγωνισμό τους με την πρώην ΕΣΣΔ και τους δορυφόρους της.

Οι βάσεις και το ΠΑΣΟΚ

Στις 23 Γενάρη του 1987, ο Ανδρέας Παπανδρέου στη Βουλή αναγγέλλει επίσημα την έναρξη νέων διαπραγματεύσεων για τις βάσεις επί ……μηδενικής βάσης. Ουσιαστικά, όπως είδαμε, οι διαπραγματεύσεις όχι μόνο είχαν ξεκινήσει, αλλά μάλλον υπήρχε και κατ’ αρχήν κατάληξη. Και εκείνο το «από μηδενικής βάσης» ήταν ένα ακόμη επιχείρημα απάτης, αφού οι βάσεις ήταν εγκαταστημένες στην Ελλάδα, η δε απομάκρυνσή τους ήταν δυνητική. Αλλά είπαμε. Οι βάσεις είχαν γίνει για την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ το παραμύθι μιας «εθνικά ανεξάρτητης εξωτερικής πολιτικής» που στηριζόταν στους αμερικανικούς εξοπλισμούς δήθεν έναντι της Τουρκίας και της επίσης υποτιθέμενης αμερικανοΝΑΤΟϊκής προστασίας των συνόρων στο Αιγαίο από τη σύμμαχο στο ΝΑΤΟ Τουρκία! Δηλαδή, οι Αμερικανοί είχαν ουσιαστικά τον πρώτο λόγο για τα κυριαρχικά μας δικαιώματα, τα οποία τότε δε φαίνονταν ότι εκχωρούνταν ανοιχτά (σήμερα η ΝΑΤΟποίηση του Αιγαίου είναι γεγονός), αλλά η ίδια η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ στον ανταγωνισμό με την Τουρκία τα ΝΑΤΟποιούσε. Και αυτό ονομαζόταν προστασία, με ανταλλαγή την παραμονή των αμερικανικών βάσεων στην Ελλάδα!

Η ΝΔ με πρωθυπουργό τον Κ. Μητσοτάκη  τη νέα  συμφωνία για την παραμονή των βάσεων, που είχε καταληχτεί ήδη από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, αλλά δεν είχαν πέσει ακόμη οι υπογραφές, την υπέγραψε τον Ιούλη του 1990 .Το νέο χαρακτηριστικό, η κατ’ έτος ανανέωσή της, γεγονός που συνεχίζεται ως τα σήμερα.

Το 2001 στις Βρυξέλλες από τους υπουργούς Εξωτερικών, Ελλάδας και ΗΠΑ, Γ. Παπανδρέου και Κ. Πάουελ, υπογράφτηκε στα πλαίσια της ετήσιας ανανέωσης παραμονής των αμερικανικών βάσεων στην Ελλάδα, συμπληρωματική συμφωνία με τον τίτλο «Συνολική Τεχνική Συμφωνία μεταξύ Ελληνικής Δημοκρατίας και ΗΠΑ», που ήρθε προς κύρωση στη Βουλή από την κυβέρνηση. Πρόκειται για τη συμφωνία που καθιερώνει καθεστώς γενικευμένης ετεροδικίας για όλους τους Αμερικανούς (καθεστώς ετεροδικίας υπήρχε και πριν, αλλά τώρα επεκτάθηκε, αφού επεκτάθηκε και η κίνηση των ΑμερικανοΝΑΤΟϊκών σ’ όλη την Ελλάδα, προκειμένου να διευκολύνεται η διεξαγωγή των πολέμων), στρατιωτικό και πολιτικό προσωπικό, που βρίσκονται με κρατική αποστολή στην Ελλάδα.

Η συμφωνία αυτή είναι συμπληρωματική της ισχύουσας συμφωνίας για τις αμερικανικές βάσεις, του 1990 (MDCA). Η συμπληρωματική αυτή συμφωνία καλύπτει εκτός από το προσωπικό των βάσεων και τους Αμερικανούς που υπηρετούν στις ΝΑΤΟϊκές εγκαταστάσεις και στα ΝΑΤΟϊκά στρατηγεία στην Ελλάδα και οποιονδήποτε άλλο Αμερικανό πολίτη, στον οποίο θα δίνεται το «χρίσμα» του μέλους της αποστολής. Είναι χαρακτηριστικό ότι βάση για την παρούσα συμφωνία, όπως αναφέρεται στην εισηγητική έκθεση, είναι εκτός από τη συμφωνία του 1990, η «Σύμβαση μεταξύ των κρατών – μελών της Συνθήκης του Βορείου Ατλαντικού για το Νομικό Καθεστώς των Δυνάμεων αυτών» του 1951.

Ειδικότερα στο άρθρο 2 ορίζεται «το πεδίο εφαρμογής της Συμβάσεως, το οποίο περιλαμβάνει τις δυνάμεις των ΗΠΑ, τα μέλη της δυνάμεως και το πολιτικό προσωπικό που υπηρετούν στις ευκολίες των ΗΠΑ στην Ελλάδα ή βρίσκονται σε εκτέλεση υπηρεσίας στην Ελλάδα, καθώς και στα εξαρτώμενα από αυτούς μέλη». Με αυτήν τη συμπληρωματική συμφωνία τα μέλη οποιουδήποτε είδους κρατικής αποστολής των ΗΠΑ, θα μπορούν να παραβιάζουν τους ελληνικούς νόμους και να διαπράττουν εγκλήματα επί του ελληνικού εδάφους, χωρίς το φόβο της τιμωρίας από τον ελληνικό νόμο. Η ετεροδικία θεσμοθετείται με την παραίτηση των ελληνικών αρχών από το δικαίωμα άσκησης ποινικής δίωξης κατά των Αμερικανών.

60 χρόνια μετά

Οι νέες επιχειρησιακές και στρατιωτικές  δυνατότητες των ΗΠΑ, η διεύρυνση του ρόλου του ΝΑΤΟ στις χώρες της Μεσογείου  και οι μεγάλες ανατροπές στην Ανατολική Ευρώπη οδήγησαν στην  αριθμητική συρρίκνωση των  αμερικανικών βάσεων που είναι εγκαταστημένες στην Ελλάδα, παρ ότι αυτές αποτέλεσαν το μόνιμο ορμητήριο του ιμπεριαλισμού στην ευρύτερη περιοχή μας και καταδεικνύουν τον εμβληματικό ρόλο των ΗΠΑ και των υπόλοιπων Νατοϊκών στην πολιτική, οικονομική, στρατιωτική ζωή της Ελλάδας. Οι επεμβάσεις στην πρώην Γιουγκοσλαβία, σε Αφγανιστάν, Ιράν, Λιβύη, Ανατ. Μεσόγειο κλπ καταδεικνύουν την κατάλυση της ανεξαρτησίας της χώρας.

Νέες στρατιωτικές δυνατότητες.

Σήμερα υπάρχει επίσημα επί του ελληνικού εδάφους μόνο μία αμερικανική βάση, η βάση της Σούδας, όπου έχουν συγκεντρωθεί οι δραστηριότητες και των άλλων αμερικανικών βάσεων που έκλεισαν (Ν. Μάκρη, Ελληνικό, Γούρνες). Η βάση της Σούδας εντάσσεται στις «επιχειρησιακές διευκολύνσεις» που παρέχει η Ελλάδα στα αμερικανικά πολεμικά πλοία και αεροσκάφη. Η προσφορά της βάσης της Σούδας στην εξυπηρέτηση των αμερικανικών σχεδίων είναι ιδιαίτερα σημαντική και αναντικατάστατη.

Σήμερα οι διευκολύνσεις των αμερικανοΝΑΤΟϊκών πλέον βάσεων αποτελούν υποχρέωση της Ελλάδας έναντι της συμμαχίας στην οποία ανήκει. Δηλαδή, οι βάσεις δεν περιορίζονται σε μια συγκεκριμένη περιοχή, αλλά όλη η χώρα και οι Ένοπλες Δυνάμεις της είναι στην υπηρεσία του ΝΑΤΟ. Ωστόσο, βάσεις του ΝΑΤΟ αποτελούν κατά περίπτωση και όλα τα λιμάνια και αεροδρόμια της χώρας. Όλη η Ελλάδα είναι μια βάση εξόρμησης για την επιβολή των τυχοδιωκτικών σχεδίων της «νέας τάξης πραγμάτων» στην περιοχή.

Ο Θανάσης Τσιριγώτης είναι μέλος της ΚΕ του Μ-Λ ΚΚΕ

Αναδημοσίευση από την εφημερίδα ΛΑΙΚΟΣ ΔΡΟΜΟΣ