Alastair Crooke
19 Δεκεμβρίου 2022
Κοιτάξτε γύρω σας: οι τεκτονικές πλάκες της γεωπολιτικής και της γεωχρηματοοικονομίας μετατοπίζονται – μετατοπίζονται ριζικά μακριά από μια ολοένα και περισσότερο παραπαίουσα Δύση.
Η καμπύλη έχει αρχίσει να παίρνει ήδη την κλίση της. Έχει μεταδοθεί από τους Financial Times (FT) και τον Economist – τα δύο μέσα ενημέρωσης που μεταδίδουν τόσο αξιόπιστα κάθε «αφήγημα περί αντικατάστασης» στους παγκοσμιοποιητές σερίφηδες (αυτούς που μεταφέρουν τις αποσκευές στο βουνό, για λογαριασμό των έφιππων νάμπομπς1).
Ο Economist πρωτοστατεί με συνεντεύξεις του (Z)elensky, του στρατηγού Zaluzhny και του στρατιωτικού διοικητή στο πεδίο των συγκρούσεων, στρατηγού Syrsky. Και οι τρεις ξεχωριστά δίνουν συνέντευξη. Συνέντευξη στον Economist, καθόλου ασήμαντο. Και πράγματι, κάτι τέτοιο, όπως αυτό δεν είναι κάτι που συμβαίνει τυχαία. Πρόκειται για μηνύματα με σκοπό να μεταφέρουν τη νέα αφήγηση της Κυβερνώσας Τάξης που πρόκειται να επικρατήσει στον κόσμο του «χρυσού δισεκατομμυρίου» (που όλοι θα το διαβάσουν και θα το ρουφήξουν και θα το αφομοιώσουν).
Επιφανειακά, είναι δυνατόν να διαβάσει κανείς το άρθρο του Economist ως μια έκκληση για περισσότερα χρήματα και πολλά περισσότερα όπλα. Αλλά το υποβόσκων μήνυμα είναι σαφές: «Όποιος υποτιμά τη Ρωσία οδεύει προς την ήττα». Η κινητοποίηση των ρωσικών δυνάμεων ήταν επιτυχής, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα με το ρωσικό ηθικό και η Ρωσία προετοιμάζει μια τεράστια χειμερινή επίθεση που θα ξεκινήσει σύντομα. Η Ρωσία διαθέτει τεράστιες εφεδρικές δυνάμεις (έως και 1,2 εκατομμύρια άνδρες)- ενώ η Ουκρανία διαθέτει τώρα μόνο 200.000 που έχουν εκπαιδευτεί στρατιωτικά για σύγκρουση. Με άλλα λόγια, οι «γραφές είναι χαραγμένες με ανεξίτηλα γράμματα στα τείχη». Η Ουκρανία δεν μπορεί να νικήσει.
Εκεί είναι προσαρτημένη και μια τεράστια λίστα αγορών με περιζήτητα όπλα. Αλλά η λίστα αγορών είναι τόσο αέρινη όσο για να κινείται στον απέραντο άυλο χώρο της φαντασίας.- η Δύση απλά δεν τα διαθέτει στα αποθέματά της. Τελεία και παύλα.Ολόκληρο το άρθρο εδώ:Η Διαχείριση του αφηγήματος της «άρνησης της πραγματικότητας» στην κρίση της Ουκρανίας