Jeffrey D. Sachs
Ο Jeffrey David Sachs είναι Αμερικανός οικονομολόγος. Είναι διευθυντής του Δικτύου Λύσεων Βιώσιμης Ανάπτυξης των Ηνωμένων Εθνών. Από το 2002 έως το 2016, ήταν διευθυντής του Ινστιτούτου Γεωλογίας του Πανεπιστημίου Κολούμπια και από το 2002 έως το 2006 ειδικός σύμβουλος του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ Μπαν Κι Μουν για τους Αναπτυξιακούς Στόχους της Χιλιετίας, ενώ ήταν σύμβουλος του ΔΝΤ, της Παγκόσμιας Τράπεζας, του ΟΟΣΑ, του ΠΟΕ και του Προγράμματος Ανάπτυξης των Ηνωμένων Εθνών.
Στις δεκαετίες του 1980 και 1990, ήταν σύμβουλος σε διάφορα κράτη: από το 1985 στη Βολιβία, από το 1989 στην Πολωνία, από το 1991 στη Ρωσία.
Εκείνη την εποχή, από τη θέση του ώς σύμβουλος του πρωθυπουργού Yegor Gaidar και του υπουργού Οικονομικών Boris Fedorov, της κυβέρνησης Γιέλτσιν το 1991-1993, είχε εκφράσει και την ακόλουθη άποψη:
«Το κύριο πράγμα που μας απογοήτευσε ήταν το κολοσσιαίο χάσμα μεταξύ της ρητορικής των μεταρρυθμιστών και των πραγματικών τους πράξεων… Και, όπως μου φαίνεται, η ρωσική ηγεσία ξεπέρασε τις πιο φανταστικές ιδέες των μαρξιστών για τον καπιταλισμό: θεωρούσαν ότι η δουλειά του κράτους είναι να εξυπηρετεί έναν στενό κύκλο καπιταλιστών, διοχετεύοντας στις τσέπες τους όσο το δυνατόν περισσότερα χρήματα το συντομότερο. Αυτό δεν είναι θεραπεία σοκ. Πρόκειται για μια κακόβουλη, προμελετημένη, καλά μελετημένη ενέργεια, η οποία έχει ως στόχο μια μεγάλης κλίμακας αναδιανομή του πλούτου προς όφελος ενός στενού κύκλου ανθρώπων».
Κατά τη διάρκεια της κρίσης του «ελληνικού χρέους», τον Ιούλιο του 2015, έγραψε ανοιχτή επιστολή προς την Άνγκελα Μέρκελ, μαζί με τους Heiner Flassbeck, Thomas Piketty, Dani Rodrik και Simon Wren-Lewis, καλώντας την να μειώσει το χρέος της Ελλάδας και να παραχωρήσει στην κυβέρνησή της ένα μεγάλο διάστημα για να μπορέσει να αποπληρώσει το χρηματικό ποσό που χρωστούσε, από τη πολιτική των υπέρμετρων δανεισμών.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν είναι τίποτα περισσότερο από την κορύφωση ενός σχεδίου 30 ετών του νεοσυντηρητικού ρεύματος των ΗΠΑ. Η κυβέρνηση Μπάιντεν είναι κατάμεστη από τους ίδιους νεοσυντηρητικούς που υποστήριξαν τους πολέμους υπό την ηγεσία των ΗΠΑ στη Σερβία (1999), το Αφγανιστάν (2001), το Ιράκ (2003), τη Συρία (2011) και τη Λιβύη (2011) και οι οποίοι συνέβαλαν καθοριστικά στη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Το ιστορικό των νεοσυντηρητικών είναι μια απόλυτη καταστροφή, ωστόσο ο Μπάιντεν τους προσέλαβε για να συγκροτήσει την ομάδα του, οδηγώντας έτσι την Ουκρανία, τις ΗΠΑ και την ΕΕ σε μια ακόμη γεωπολιτική πανωλεθρία. Αν η Ευρώπη είχε έστω και λίγη λογική, θα αποστασιοποιούνταν από το φιάσκο της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής.
Τη δεκαετία του 1970 εμφανίστηκε το νεοσυντηρητικό ρεύμα, το οποίο σχηματίστηκε γύρω από μια βασική ομάδα διακεκριμένων διανοουμένων, ορισμένοι από τους οποίους επηρεάστηκαν από τον πολιτικό επιστήμονα του Πανεπιστημίου του Σικάγο Leo Strauss και τον φιλόλογο του Yale Donald Kagan. Επικεφαλής των νεοσυντηρητικών ήταν οι Norman Podhoretz, Irving Kristol, Paul Wolfowitz, Frederick και Robert Kagan (γιοι του Donald Kagan), οι σύζυγοί τους Kimberley Allan Kagan (Frederic) και Victoria Nuland (Robert) και ο Elliott Abrams.
Ολόκληρο το άρθρο εδώ:Ο πόλεμος στην Ουκρανία – η τελευταία από μια σειρά καταστροφών που προκαλεί το συντηρητικό ρεύμα
ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ 