
M. K. BHADRAKUMAR
Η πρώτη επέτειος της Ειδικής Στρατιωτικής Eπιχείρησης της Ρωσίας στην Ουκρανία συμπληρώνεται στις 24 Φεβρουαρίου. Η ρωσική στρατηγική του πολέμου φθοράς δεν έχει ακόμη αποφέρει το επιθυμητό πολιτικό αποτέλεσμα, αλλά παρ’ όλα αυτά υπήρξε επιτυχής.
Οι απατηλές «δυτικότροπες» αντιλήψεις της ελίτ της Μόσχας ότι η Ρωσία μπορεί να καταστεί εταίρος διαλόγου της Δύσης έχουν διαλυθεί σε βάθος πρόσφατα, με την εντυπωσιακή αποκάλυψη της πρώην καγκελαρίου της Γερμανίας Άγκελα Μέρκελ, ότι οι διαπραγματεύσεις της Δύσης με τη Ρωσία σχετικά με τη Συμφωνία του Μινσκ ήταν μια «προσπάθεια να δοθεί χρόνος στην Ουκρανία» και ότι το Κίεβο τον χρησιμοποίησε «για να γίνει ισχυρότερο».
Η Μόσχα αντέδρασε με πικρία και μια αίσθηση ταπείνωσης που η ρωσική άρχουσα ελίτ έπεσε θύμα εξαπάτησης. Αυτή η συνειδητοποίηση επηρεάζει τη σύγκρουση στην Ουκρανία καθώς εισέρχεται στο δεύτερο έτος. Έτσι, η προσάρτηση των τεσσάρων περιοχών της Ουκρανίας – των περιφερειών Ντονιέτσκ και Λουγκάνσκ [Ντονμπάς], Ζαπορόζιε, Χερσώνα – και της Κριμαίας, που αντιπροσωπεύουν περίπου το ένα πέμπτο του ουκρανικού εδάφους, είναι πλέον τετελεσμένο γεγονός και η αναγνώρισή του από το Κίεβο αποτελεί προϋπόθεση για οποιεσδήποτε μελλοντικές ειρηνευτικές συνομιλίες.
Η αρχική αισιοδοξία της Μόσχας τον Φεβρουάριο-Μάρτιο ότι «η ύψιστη τέχνη του πολέμου είναι να υποτάξεις τον εχθρό χωρίς να πολεμήσεις» (Σουν Τζου) έχει επίσης δώσει τη θέση της στον ρεαλισμό ότι η κυβέρνηση Μπάιντεν δεν θα επιτρέψει να τελειώσει ο πόλεμος οποτεδήποτε σύντομα μέχρι πλήρους αφαίμαξης και αποδυνάμωσης της Ρωσίας. Αυτό οδήγησε στην απόσυρση των Ρώσων από τις περιοχές Χάρκοβο και Χερσώνα με σκοπό να δημιουργήσουν μια καλά οχυρωμένη αμυντική γραμμή και να οχυρωθούν. Ολόκληρο το άρθρο εδώ:Η πρώτη επέτειος του πολέμου στην Ουκρανία και η συνέχεια
Reblogged στις Ώρα Κοινής Ανησυχίας.