Ο Βάρναλης για την …….επιτροπή εμπειρογνωμόνων

Σαράντα σβέρκοι βωδινοὶ μὲ λαδωμένες μποῦκλες
σκεμπέδες, σταβροθόλωτοι καὶ βρώμιες ποδαροῦκλες
ξετσίπωτοι, ἀκαμάτηδες, τσιμπούρια καὶ κορέοι
ντυμένοι στὰ μαλάματα κ᾿ ἐπίσημοι κι ὡραῖοι.

Σαράντα λύκοι μὲ προβιὰ (γι᾿ αὐτοὺς χτυπᾷ ἡ καμπάνα)
καθένας γουρουνόπουλο, καθένας νταμιτζάνα!
Κι ἀπὲ ρεβάμενοι βαθιὰ ξαπλώσανε στὸ τζάκι,
κι ἀβάσταγες ἐνιώσανε φαγοῦρες στὸ μπατζάκι.

Ὄξ᾿ ὁ κοσμάκης φώναζε: «Πεινᾶμε τέτοιες μέρες»
γερόντοι καὶ γερόντισσες, παιδάκια καὶ μητέρες
κ᾿ οἱ τῶν ἐπίγειων ἀγαθῶν σφιχτοὶ νοικοκυρέοι
ἀνοῖξαν τὰ παράθυρα καὶ κράξαν: «Εἶστε ἀθέοι».

Read Full Post »

Βασίλης Μπαμπανιάρης «Η Γέφυρα»

Σε μια «χώρα ανηφόρα» που προσπαθούμε να σταθούμε
όρθιοι και αξιοπρεπείς, γεμάτοι από συναισθήματα φωτιά που
ρέουν μέσα μας σαν «καταρράκτης» που δε βρίσκει μια ρωγμή
να τη σπάσει και να ξεχυθεί, σας παρουσιάζω 8 τραγούδια
βγαλμένα κατευθείαν μέσα από το δικό μου «κήπο της Γεσθημανής».
Σαν «χώμα και νερό» να γίνουμε ένα κι αν η ψυχή μας έμεινε καιρό μόνη
σαν «τρένο που δεν έφυγε ποτέ απ’το σταθμό»
να περιμένει «άλλη μια μέρα»,
εύχομαι το album αυτό να σας αγκαλιάσει σα «μάνα»
και να χτίσει μια «γέφυρα» στην πιο ζεστή γωνιά της καρδιάς σας.

Read Full Post »

Ισόβια ελεύθεροι

Τρύφωνας Λιώτας

Κάθε ταινία του Θ. Μαραγκού που έχω δει είναι, παρά το χιούμορ που τις διακρίνει, και ένα βαθυστόχαστο έργο τέχνης. Το «Μάθε παιδί μου γράμματα» (1981), το «Αρκεί να φαίνονται ωραία» (2007) και το «Μπλάκ Μπεε» (2012). «Οι Ισοβίτες» (2008) λοιπόν, δε θα μπορούσαν να διαφέρουν. Η ταινία αυτή είχε διαφύγει της προσοχής μου και ο λόγος ήταν ο πόλεμος που δέχτηκε από τα «καλλιτεχνικά» κυκλώματα. Παρά το γεγονός ότι και η πρώτη προβολή της στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το Νοέμβριο του 2008 όπως και τέσσερις ακόμη που ακολούθησαν σε κινηματογράφους εκτός κυκλώματος απόσπασαν κολακευτικά σχόλια, ενώ η ταινία έχει κερδίσει και διεθνές βραβείο.

Read Full Post »

Δείκτες

 

Του Γιώργου Σιώζου

Ελλείμματα, τεράστια ελλείμματα.

Χρέη, κολοσσιαία χρέη.

Πλεονάσματα, θηριώδη πλεονάσματα.

Επενδύσεις, πολλές και μεγάλες επενδύσεις.

Read Full Post »

Γνήσιος Έλληνας!

Μια και χτες έκλεισαν 70 χρόνια από την αντιφασιστική νίκη του 1945
ένα ευθυμογράφημα από το περιοδικό «Νέα Γενιά», που εκδιδόταν από την ΕΠΟΝ, παράνομα στην περίοδο της Κατοχής, νόμιμα στη συνέχεια -ως τον Οκτώβριο του 1947 που τέθηκε (πάλι) εκτός νόμου η ΕΠΟΝ.

τού Δημήτρη Ψαθά

Το σημερινό ευθυμογράφημα δημοσιεύτηκε στο τεύχος 51 του περιοδικού, που κυκλοφόρησε στις 15 Ιουνίου 1945, ένα μήνα περίπου μετά τη γερμανική συνθηκολόγηση και τη λήξη του πολέμου στην Ευρώπη, που δεν γιορτάστηκε στη χώρα μας αφού οι αγωνιστές είχαν αρχίσει ήδη να βρίσκονται υπό διωγμό.

ΓΝΗΣΙΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ!

Ο κ. Κοκός είναι βασιλόφρονας. Ο μπαμπάς του κ. Κοκού είναι βασιλό­φρονας. Και η μαμά του κ. Κοκού εί­ναι… βασιλοφρόνισσα. Ο κ. Κοκός είναι εθνικόφρονας. Ο μπαμπάς του κ. Κοκού είναι εθνικόφρονας. Και η μαμά του κ. Κοκού είναι εθνικοφρόνισσα. Ο αξιότιμος κ. Κοκός έχει πόζα, ο μπα­μπάς του κ. Κοκού έχει σεβάσμια κοι­λιά κι η μαμά του κ. Κοκού έχει μαλλιά βαμμένα λουλακιά κι ένα ζευγάρι χρυσά φασαμέν που τα σηκώνει και κοιτά του κόσμο σαν κουνούπι.

Read Full Post »

Οι εθνικές αξίες κι οι πολιτιστικές καλλιέργειες μέσα σε μια εθνική δημοκρατία

 

του Μάρκου Αυγέρη (*)

Εξετάζοντας αναλυτικά τον ίδιο χαρακτηρισμό της Δημοκρατίας σαν εθνικής θα ξεκρίνουμε και τα χαρακτηριστικά της γνωρίσματα. Δυο έννοιες βρίσκονται σε συζυγία μέσα στο πολιτικό και κοινωνικό αυτό σύστημα, η έννοια η εθνική κι η έννοια η δημοκρατική. Οι πολιτιστικές καλλιέργειες που συνδέονται με το σύστημα πρέπει ν’ ανήκουν από τη φύση τους στην κατηγορία των εθνικών και δημοκρατικών άξιων.

Read Full Post »

Πιέρ Πάολο Παζολίνι: Ο καταναλωτισμός είναι φασισμός χειρότερος από τον κλασικό

Στις 30 Οκτωβρίου του 1975, τρεις μέρες πριν την δολοφονία του, ο Πιέρ Πάολο Παζολίνι παραχώρησε συνέντευξη τύπου στη Στοκχόλμη, όπου είχε μεταβεί για να παρουσιάσει τη νέα του ταινία Σαλό ή οι 120 ημέρες στα Σόδομα. Το αιφνίδιο γεγονός του θανάτου του ματαίωσε τη ραδιοφωνική αναμετάδοσή της, με αποτέλεσμα το αρχείο να παραπέσει για χρόνια. Τελικά η συνέντευξη –εκτενή αποσπάσματα της οποίας παραθέτουμε εδώ– ήρθε στο φως της δημοσιότητας το 2011. Επανεμφανίστηκε τότε, για άλλη μια φορά, η ρηξικέλευθη, ανυποχώρητα κριτική και στοχαστική, ενίοτε απελπισμένη, αλλά πάντοτε μαχητική φωνή του Παζολίνι.

Read Full Post »

«Ψυχή σημαία»

Του Γιάννη Αποστολάκου

 

Έχω σαν σημαία μια ψυχή

στο γαλάζιο κύμα ματωμένη

κλείνει σαν αυλαία υπό βροχή

μα ευθύς ανοίγει κι επιμένει

Read Full Post »

Είναι ο Αργυρίου ο Έλληνας Καμύ;

«Οι περισσότεροι από εσάς γνωρίζετε τον Πέτρο Αργυρίου ως εξαιρετικό αναλυτή. Ο αγαπημένος μου όμως Πέτρος Αργυρίου είναι ο λογοτέχνης Πέτρος Αργυρίου.

Πέρασαν έξι χρόνια από τότε που εξέδωσε το τελευταίο του μυθιστόρημα, Τα Άγρια Ζώα της Πόλης, ένα μυθιστόρημα που δίχασε τους αναγνώστες του σε δύο ξεκάθαρες κατηγορίες: Στους ανήσυχους που το λάτρεψαν και στους ήσυχους που το βρήκαν αρρωστημένο. Και παραδόξως, οι περισσότεροι –ανάμεσα τους κι εγώ- ανήκουν στην πρώτη κατηγορία. Έξι χρόνια μετά λοιπόν ήταν εύλογη λοιπόν η ανησυχία μου για το αν είχε στερέψει η λογοτεχνική του φλέβα από την άχαρη δουλειά της ανάλυσης, παρότι γνώριζα ότι τα μυθιστορήματα του, πάντα μπροστά από την εποχή τους, παίρνουν πολλά χρόνια από τη στιγμή της ολοκλήρωσής τους για να εκδοθούν.

Read Full Post »

Βρε κοινωνία…

Του Γιάννη Αποστολάκου

 

Βρε λαδωμένη μ’ ευκολίες κοινωνία

σ’ ένα καβούκι συσκευών έχεις κλειστεί

κι υπνωτισμένη με τηλεπικοινωνία

στα δίχτυα μπλέχτηκες αόρατου ληστή

Read Full Post »