Η ιστορία διδάσκει ότι “τα έθνη που ηττώνται σε πόλεμο αναγεννώνται, αλλά εκείνα που παραδίδονται αμαχητί αφανίζονται”, όπως μας θυμίζει η πρόσφατη ταινία-σταθμός για τον βρετανικό λαό στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, “The Darkest Hour”, που τιμήθηκε με το φετινό Όσκαρ.
 |
|
Στις 8 Φεβρουαρίου 2005, η Άννα Ψαρούδα-Μπενάκη, τότε πρόεδρος της Βουλής, προσφωνώντας τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια, είπε: “….Τα Εθνικά σύνορα και ένα μέρος της Εθνικής κυριαρχίας θα περιοριστούν χάριν της ειρήνης…”.
|
Πριν δεκατέσσερα χρόνια, το 2004, προειδοποιούσαμε, παρά την ευφορία των ημερών και με αφορμή τις εξελίξεις στο Κυπριακό (σχέδιο Ανάν), ότι η περιβόητη “ελληνοτουρκική φιλία”, την οποία υιοθετούσε το ελληνικό πολιτικό κατεστημένο ήταν ένα φληνάφημα, ότι οι Τούρκοι γαλονάδες και το βαθυκράτος στοχεύουν πάντα στο Αιγαίο και την οριστική άλωση της Κύπρου και, τέλος, ότι δεν υπάρχει καμμία σιγουριά με την “ευρωπαϊκή πορεία” της Τουρκίας. Κατά την ίδια χρονιά, που ήταν και εκλογική, μέσα στον ορυμαγδό των “εκτάκτων” και “αποκλειστικών” προεκλογικών παραθύρων, πέρασε “στο ντούκου” μια κουβέντα του απερχόμενου πρωθυπουργού που είχε πολύ ψαχνό: “Εγώ είμαι τσακάλι”, είχε πει ο Σημίτης, “και αν πιαστώ στο δόκανο, τότε θα κόψω μόνος το πόδι μου και θα ξεφύγω”. Αυτά ειπώθηκαν μερικές εβδομάδες πριν την παραίτησή του, λίγο πριν στήσει ο ίδιος το επικοινωνιακό τρυκ για να τραβηχτεί πίσω από το αδιάφανο πέπλο που συγκαλύπτει την πολιτική πραγματικότητα στην χώρα μας. (περισσότερα…)
ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ 