Το Δόγμα «ΤΙΝΑ» και η Ελλάδα

Αιτίες και μύθοι της ελληνικής χρεωκοπίας

“Πάντ’ ανοιχτά, πάντα άγρυπνα τα μάτια της ψυχής μου”

(Διονύσιος Σολωμός, Οι Ελεύθεροι Πολιορκημένοι)

του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη*

Αμέσως μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, στην δυτική πολιτική κονίστρα εμφανίστηκαν διάφορα δόγματα με σκοπό την κατοχύρωση των προνομίων των νικητών και την καταστολή των λαϊκών κινημάτων. Από το Δόγμα Τρούμαν, για την αντιμετώπιση της εξάπλωσης του κομμουνισμού σε χώρες όπως η Ελλάδα, μέχρι το Δόγμα Αϊζενχάουερ, για την επέκταση της αμερικανικής βοήθειας στην Μέση Ανατολή, ήταν η πρώτη προσπάθεια για την αμερικανική επικυριαρχία να εξασφαλίσει ζωτικούς χώρους. Η Ελλάδα ήταν από τους πρώτους στόχους αυτής της επιχείρησης εξ αιτίας τόσο της γεωγραφικής της θέσης, όσο και της πολιτικο-οικονομικής της κατάστασης.

Read Full Post »

Το Φινάλε του Παγκόσμιου “Τρούμαν Σώου”

 

του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη*

Υπάρχουν πολλές αβεβαιότητες για την σημερινή παγκόσμια κατάσταση, ένα πράγμα όμως φαίνεται σχεδόν σίγουρο: ο κόσμος βρίσκεται μπροστά σε μια μεγάλη πνευματική “αλλαγή συχνότητας” πρωτοφανούς εύρους και ιστορικής σημασίας. Όλο και περισσότεροι αφυπνισμένοι στον πλανήτη το γνωρίζουν αυτό, εδώ και καιρό, και προσπαθούν να το κοινωνήσουν στους άλλους. Το ξέρουν όμως και όλοι οι μυστικοί οργανισμοί των κέντρων εξουσίας και επιχειρούν να το αποτρέψουν ή να κατευθύνουν τις συνέπειές του. Δουλεύουν μέρα και νύχτα γι’ αυτό με κάθε μέσον, από την σούπερ ηλεκτρομαγνητική τεχνολογία που κατέχουν έως τα “όπλα” κοινωνικής μηχανικής που έχουν στην διάθεσή τους για να επηρεάσουν τις λαϊκές αντιδράσεις.

Read Full Post »

Ό,τι είναι εθνικό δεν είναι εθνικιστικό. Ό,τι είναι εθνικό δεν είναι σκέτα αριστερό

Η πατρίδα και το έθνος, το εθνικό, ο εθνισμός δεν είναι λεκέδες που πρέπει να καθαριστούν. Ο φασισμός, ο εθνικισμός, η εθνικιστική υπεροψία, το μίσος για τις άλλες πατρίδες και για άλλα έθνη είναι σκοταδιστικά και αντιδραστικά. Η παγκοσμιοποίηση, με τεράστιες εκστρατείες, θέλει να εκμηδενίσει, να συκοφαντήσει την αγάπη για την πατρίδα, τον πατριωτισμό και τον εθνισμό, θέλει να τα παρουσιάσει ως αντιδραστικά, όπως εχθρεύεται την λαϊκή κινητοποίηση και τους λαούς που συγκροτούνται ενάντιά της, αναγορεύοντας σε πρώτο εχθρό τον «εθνολαϊκισμό».

Η αριστερά, από την άλλη, στη συντριπτική της πλειοψηφία, έχει συνταχθεί με το στρατόπεδο της παγκοσμιοποίησης, ζει και τρέφεται από τις παραφυάδες της, διάφορους οργανισμούς και ΜΚΟ, αναγορεύει τον δικαιωματισμό και τον καπιταλιστικό κοσμοπολιτισμό σε υπέρτατη αρχή και έχει ξεχάσει τελείως τον αγώνα ενάντια στον ιμπεριαλισμό. Αισθάνεται πιο κοντά στον ΣΥΡΙΖΑ παρά στο συλλαλητήριο… Μια οικογένεια…

• Δεν καλέσαμε στο συλλαλητήριο.
• Δεν επιτεθήκαμε στο συλλαλητήριο πριν πραγματοποιηθεί.
• Δεν το συκοφαντήσαμε ούτε το χλευάσαμε αφότου πραγματοποιήθηκε.

Εξαρχής δεν το θεωρούσαμε εθνικιστικό ή ακροδεξιό και επιμείναμε πως δεν πρέπει μια τόσο σοβαρή υπόθεση να αφεθεί στη διαχείριση αντιδραστικών και σκοταδιστικών κύκλων.

Πήγαμε όμως στο συλλαλητήριο, γιατί θέλαμε με τα δικά μας μάτια και τη δική μας κρίση να αποκτήσουμε μια πιο συνολική άποψη και γνώμη.

Και επιβεβαιώσαμε, με το παραπάνω, στοιχεία που είχαμε διακρίνει και στο προηγούμενο συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης.

Read Full Post »

Wag the Dog: Το μεταμοντέρνο “όπιο του λαού”

Σχολιάζει ο Λεωνίδας Χ. Αποσκίτης*

Πριν από σχεδόν δύο αιώνες, ο Κάρολος Μαρξ είχε διατυπώσει την διάσημη ρήση του, “η θρησκεία είναι το όπιον του λαού”. Το έγραψε το 1843, στην εισαγωγή ενός έργου του φιλοσοφικής κριτικής, το οποίο δεν εκδόθηκε ποτέ. Μετά τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα, όταν ο,τιδήποτε μαρξιστικό έγινε του συρμού, ενσωματώθηκε αυτός ο αφορισμός στο λαϊκό λεξιλόγιο.

Σήμερα, 174 χρόνια μετά, που οι κοινωνίες είναι σε μεγάλο βαθμό κοσμικές και “ανοιχτές” και ειδικά στην Δύση η θρησκευτική πίστη έχει καταρρεύσει, το ερώτημα τίθεται ξανά: ποιο είναι το όπιο του λαού; ‘Η καλύτερα, αν τα θρησκευτικά δόγματα λειτούργησαν στο παρελθόν σαν όπλο για τις άρχουσες τάξεις ώστε να έχουν τις μάζες υποταγμένες, τι είναι αυτό που μας κρατάει σήμερα τόσο ναρκωμένους για να μην επαναστατούμε, να μην ξεσηκωνόμαστε ενάντια στο σάπιο σύστημα διεκδικώντας έναν καλύτερο κόσμο;

Read Full Post »

Η αλήθεια που κρύβεται επιμελώς

Οι Δυτικοί λαθρομετανάστες που ρημάζουν τον πλανήτη 

Καθημερινά ακούμε ότι χιλιάδες Αφρικανοί και Ασιάτες μετακινούνται και προκαλούν τις μεγάλες “προσφυγικές κρίσεις” σε όλη την Ευρώπη! Οι κυβερνήσεις και τα μέσα ενημέρωσης σκορπούν τον πανικό, σηκώνονται ξανά σύνορα και οι ένοπλες δυνάμεις κινητοποιούνται παντού. Αλλά ο αριθμός των αλλοδαπών που εισέρχονται παράνομα στην Ευρώπη είναι ασύγκριτα μικρότερος από τον αριθμό των Δυτικών μεταναστών που κατακλύζουν, συχνά παράνομα, σχεδόν όλες τις γωνιές του κόσμου.

Read Full Post »

Η «Μαρξιστική» αγυρτεία του Χρήστου Κεφαλή, ο Άσαντ και ο «αριστερός» φασισμός

Παγκοσμιοποιητική «Αριστερά» και λαϊκά εργατικά στρώματα 

Ένα άθλιο φαινόμενο που αναπτύσσεται δραματικά τελευταία μετά την ανάπτυξη του μαζικού λαϊκού κινήματος ενάντια στην παγκοσμιοποίηση είναι ότι η παγκοσμιοποιητική «Αριστερά», είτε κυβερνά (όπως στο Ελληνικό προτεκτοράτο της Υπερεθνικής ελίτ) είτε όχι, συντάσσεται απόλυτα με τις ντόπιες ελίτ που λειτουργούν σαν τα όργανα της Υπερεθνικής ελίτ (Υ/Ε), η οποία διαχειρίζεται την Νέα Διεθνή Τάξη της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης. Δηλαδή, η «Αριστερά» που παίρνει δεδομένη την παγκοσμιοποίηση  και τους θεσμούς της  (ΕΕ στην Ευρώπη, NAFTA στην Αμερική, ΔΝΤ και ΠΟΕ κλπ.) –που είναι και η μεγάλη πλειοψηφία της Αριστεράς, αφού σε αυτήν ανήκει και τμήμα τουλάχιστον της Μαρξιστικής Αριστεράς–απαρνιέται κατάφωρα τα εργατικά στρώματα που ήταν η παραδοσιακή πολιτική και εκλογική πελατεία της. Και αυτό, παρά το γεγονός ότι στο κίνημα αυτό κατά της παγκοσμιοποίησης πρωτοστατούν τα εργατικά λαϊκά στρώματα, τα κύρια θύματα της. Η αναπόφευκτη συνέπεια είναι η μαζική μετακόμιση της εργατικής τάξης από τα κόμματα αυτά (σοσιαλδημοκρατικά και εργατικά κόμματα ή κόμματα της ριζοσπαστικής «αριστεράς», όπως η «πρώτη φορά Αριστερά» των πολιτικών απατεώνων του ΣΥΡΙΖΑ) προς άλλα κόμματα και κινήματα και κυρίως προς το ανερχόμενο παντού νεο-εθνικιστικό κίνημα.

Read Full Post »

Ο ΘΕΟΣ ΤΗΣ “ΣΦΑΓΗΣ”, ΤΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ, ΤΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑΣ

 

του Μιχαήλ Στυλιανού

Άρθρο με τίτλο «Ο Θεός της Σφαγής», που δημοσιεύθηκε την Κυριακή από μια κάποτε εγκυρότατη εφημερίδα, θα έπρεπε να καδραριστεί και αναρτηθεί στο μέγαρο της Ενώσεως Συντακτών και στις σχολές δημοσιογραφίας, δίπλα και σε αντιπαράθεση με το κείμενο που το ενέπνευσε.

Και αυτό επειδή αποτελεί το τέλειο υπόδειγμα/σύμβολο -και εξήγηση- α) της έκπτωσης και βαθιάς κρίσης του δημοσιογραφικού επαγγέλματος και β) της πτώσης ποιότητος των κριτικών λειτουργιών του ελλαδικού κοινού, με όλες τις πολυσχιδείς συνέπειές της, στη παιδεία, στη καλλιέργεια και κοινωνική αγωγή, στην πολιτική, στην οικονομία.

Read Full Post »

Το Ξεραμένο Φιδοπουκάμισο της Παγκοσμιοποίησης

 

του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη*

Οι εκλογές στις Ηνωμένες Πολιτείες και το Δημοψήφισμα στην Ιταλία επιβεβαίωσαν άλλη μια φορά δύο κυρίαρχα φαινόμενα της σημερινής παγκόσμιας κρίσης. Πρώτον, την απόλυτη αναξιοπιστία του διακομματικού συρφετού της πολιτικής και μιντιακής ελίτ του δυτικού κόσμου, που προσωποποιούν τον θρίαμβο της αθλιότητας σε όλους τους τομείς της ζωής. Δεύτερον, την δυναμική που έχει αποκτήσει πλέον το φαινόμενο της οργισμένης αντίδρασης της καταρρέουσας μεσαίας τάξης απέναντι στις ελίτ των Γκλομπαλιστών.

Read Full Post »

O ιταλικός λαός χαστούκισε τον Renzi… «Έχασα… δεν θα κάνω το ΟΧΙ ΝΑΙ… παραιτούμαι ενώπιον του προέδρου της Δημοκρατίας…»

 

Τα ανδρείκελα του 4ου Ράιχ καταρρέουν…
Το βροντώδες «ΟΧΙ» των Ιταλών στο δημοψήφισμα (60%), ΔΕΝ αποτυπώνει, απλώς, το ορμητικό λαϊκό ευρωπαϊκό ρεύμα εναντίον των ληστών και δημίων της ΕΕ, αλλά και επιταχύνει τις διαδικασίες κατάρρευσης των μηχανισμών της παγκοσμιοποίησης και της Νέας Τάξης: Τις διαδικασίες κατάρρευσης της ευρωζώνης και της ΕΕ του 4ου Ράιχ…
Τις διαδικασίες αυτές ΤΙΠΟΤΑ πλέον δεν μπορεί να τις σταματήσει…

Read Full Post »

Το τέλος της Αθωότητας

του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη

“Την ώρα που αεροκοπάνε οι άρχοντες περί

δημοκρατικής τάξης,

ανάμεσά μας οι αμίλητοι ζούνε.

Κι όσο σαν δούλοι εμείς μένουμε σιωπηλοί,

οι ηγεμόνες δυναμώνουν,

ξεσκίζουν, βιάζουν, ληστεύουν,

των ανυπόταχτων τα μούτρα τσαλακώνουν”

Επίκαιροι Αμίλητοι, του Μαγιακόφσκυ, σε μετάφραση Γιάννη Ρίτσου

Το χάρισμα να προβλέπεις αυτό που έρχεται και να εντοπίζεις τις ρίζες του κακού λείπει από τους περισσότερους “τεχνοκράτες” της ιστορίας και της οικονομίας ή τους περισπούδαστους οπαδούς της παγκοσμιοποίησης. Όμως, οι μεγάλοι μυθιστοριογράφοι διαθέτουν αυτή την υπεροχή να πηγαίνουν κατ’ ευθείαν στην αλήθεια, “πιάνοντας” το κλίμα της κοινωνίας ή την φύση ενός ιστορικού φαινομένου. Έτσι, τα βιβλία του Όργουελ ή του Ζαμιάτιν, όπως και πολλά έργα επιστημονικής φαντασίας (π.χ. Οι Επικυρίαρχοι: Το Τέλος της Παιδικής Ηλικίας του Άρθουρ Κλαρκ) μας δίδαξαν περισσότερα για την απειλή του τεχνολογικού Μεσαίωνα και του ολοκληρωτισμού της Παγκοσμιοποίησης απ’ ό,τι η πολιτική οικονομία.

Read Full Post »